Συνέντευξη στον Δημήτρη Κώττα
Μια επίσκεψη στη Μακεδονία είναι πάντοτε ένα γεγονός που εφραίνει κάποιον, του δίνει πάρα πολλές πολλές χαρές και ικανοποιήσεις διότι το περιβάλλον είναι άριστο, η φύσις πολλή θαυμάσια αλλά και οι άνθρωποι χαρούμενοι.
Αυτό είναι μια εμπειρία γενικότερη που έχω πάρει από την περιοδεία μου από τις επισκέψεις μου στη Μακεδονία.
Συγκεκριμένα ήρθα για τους εξής λόγους ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυρουνίας και αγαπητός αδελφός κύριος Αλέξανδρος είχε υπηρετήσει στρατιώτης εδώ το 1960.
Τότε λοιπόν είχε κάνει ένα τάμα να φτιάξει ένα εκκλησάκι επάνω στο Μπέλες και την Κυριακή κάναμε τα εγκαίνια και θεώρησαν χαρά μου και υποχρέωση να είμαι εδώ πέρα αλλά χθες βράδυ (Σάββατο ενώ το πρόγραμμά μου ήταν να έρθω αργότερα έμαθα ότι θα υπάρχει μια ωραιότατη εκδήλωση στο Σιδηρόκαστρο που γίνεται από τα παιδιά της σχολικής ηλικίας και θα ήταν η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Ελλάδος.
Θεώρησα ότι ήταν υποχρέωσή μου να είμαι και σ αυτήν την εκδήλωση. Ενθουσιάστηκα από την εκδήλωση και από το πλήθος των παιδιών, την εκτέλεση των έργων και την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί.
Εκατοντάδες παιδιά και γονείς έκαναν μια ατμοσφαίρα θαυμάσια. Μετά την περιποίηση του Μητροπολίτη σας Σιδηκάστρου κυρίου Μακαρίου το μεσημέρι της Κυριακής επισκεφθήκαμε τα Οχυρά του Ρούπελ.
Ολομογουμένως, ήταν μεγάλη η συγκίνηση, θαυμάσαμε όλο αυτό το έργο και νομίζουμε είναι παράληψις αν τα σχολεία και οι επισκέπτες της περιοχής δεν επισκέπτονται το έργο που πρέπει να το φυλάμε για να θυμόμαστε τις μέρες της δύσκολες που περάσαμε.
Να αναφερθούμε στο έργο της Εκκλησίας. Τόσο η Αρχιεπισκοπή όσο και οι Μητροπόλεις της χώρας είναι στο πλευρό των πολιτών που βιοποριστικό πρόβλημα. Είστε κοντά σε κάποιον που χρειάζεται ένα πιάτο φαγητό, ένδυση, υπόδηση. Τι βιώνετε Μακαριότατε απ όλη αυτήν την κατάσταση αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες;
Κοιτάξτε είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός. Καταρχήν θα πούμε ποιος είναι ο σκοπός, τι θέλει η Εκκλησία, τι ζητάει από τον άνθρωπο.
Ο Ιδρυτής της Εκκλησίας μας ο Ιησούς Χριστός, όταν τον ρώτησαν πιο είναι το νόημα της ζωής και ποιος είναι ο στόχος είπε δύο πράματα να προσέξετε πρώτα απ όλα να αγαπάτε τον Θεό μέσα απ΄την ψυχή σας, ολοκληρωτικά και το δεύτερο τον άνθρωπο, όποιος άνθρωπος είναι πλάι σας να τον αγαπάτε σαν αδελφό σας, σαν τον ίδιο τον εαυτό σας.
Αν αυτά τα δύο πράγματα τα τηρείται αυτός είναι ο Νόμος που συγκρατεί όλο τον κόσμο. Να έρθω στην ερώτησή σας.
Η Εκκλησία έχει τον ίδιο σκοπό και τότε που δημιουργήθηκε και στο διάβα που πέρασε και περνάει και στα χρόνια που θα έρθουν δηλαδή να μάθει τον άνθρωπο ποιος είναι ο προορισμός του, ποιος είναι ο σκοπός της ζωής, ποια είναι η πνευματική ζωή και μετά να αγαπήσει ο άνθρωπος τον συνάνθρωπο και να του δώσει ότι μπορεί για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής.
Αυτό λοιπόν πάντοτε υπήρχε και θα υπάρχει.
Όμως εμείς περάσαμε και περνάμε μαι κρίση σοβαρή το έργο πράγματι της Εκκλησίας από τη μια άκρη της Ελλάδος στην άλλη είναι αξιοθαύμαστο χιλιάδες άνθρωποι αναπαύονται, ξεκουράζονται βοηθιούνται από την Εκκλησία.
Εγώ θα ήθελα μόνο να σας πω ότι αυτό το έργο δεν είναι ένα έργο που γίνεται μόνο από την Εκκλησία σαν οργανισμό, σχεδιάζεται έχει υποδομές, πραγματοποιείται αλλά οι κύριοι συντελεστές αυτού του έργου είναι ο Λαός, είναι οι άνθρωποι και κυρίως οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν και πάρα πολλά μέσα οικονομικά.
Θα έπρεπε λοιπόν να σας πω και να τονίσω αυτό το πράγμα ότι όλο αυτό το έργο από τότε που ξεκίνησε μέχρι σήμερα χρωστάει πάρα πολλά σ αυτούς τους ανθρώπους τους απλούς.
Μ ένα σύνθημα ότι "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ" με ένα σύνθημα "ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΤΙ, ΒΟΗΘΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ" σε συνεργασία με τον ΣΚΑΙ και με άλλους σταθμούς συγκεντρώθηκαν ποσότητες πολύ μεγάλες σε τρόφιμα.
Έτσι λοιπόν πέντε χρόνια τώρα συνεχίζουμε αυτό το έργο και θα ήθελα να μιλήσω μόνο για το έργο της Αρχιεπισκοπής γιατί αυτό έχω στο μυαλό μου.
Κάθε μέρα εκείνοι που επωφελούνται τουλάχιστον στα συσσίτια φτάνουν τους 54.000 πρόσωπα αλλά δεν είναι μόνο αυτή η βοήθεια είναι τα φάρμακα, είναι τα ρούχα και το πιο σπουδαίο απ όλα η προσπάθεια να νιώσουμε ότι είμαστε αδέλφια, ότι είμαστε μια οικογένεια και πρέπει σ αυτές τις δύσκολες ώρες όλοι μαζί ενωμένοι να μπορέσουμε να περάσουμε στην απέναντι ακτή.
Μακαριότατε περιμένατε ότι φτάναμε σε αυτό το σημείο. Θα έφτανε η χώρα μας σε αυτό το σημείο και οι πολίτες να ζούσαν από τα συσσίτια;
Κοιτάξτε ενδείξεις είχαμε αλλά αποδείξεις τις είδαμε μετά και το τραγικό είναι ότι πρέπει να κάνουμε ακόμα κουράγιο γιατί πια αυτός ο χρόνος θα πολύ δύσκολος
Τι περιμένει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος από τη νέα Κυβέρνηση και γενικά απ όλους τους πολιτικούς της χώρας;
Θα ήθελα αυτό που θα πω να είναι γενικό. Πρώτα πρέπει να σοβαρευτούμε. Λείπει η σοβαρότητα νομίζουμε ότι είναι παιχνίδι η εν ζωή ότι είναι λόγια ενώ μας χρειάζεται ο Λόγος αυτό πρέπει όλοι μας να το προσέξουμε η Εκκλησία, τα σχολεία και γενικότερα η πολιτική ζωή.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι τα λόγια μας έχουν κουράσει και πρέπει να πούμε την πράξη.
Εγώ θα περίμενα από την καινούρια Κυβέρνηση και το συνιστώ και το προτρέπω και το λέω και για την αντιπολίτευση να ανοίξουμε τα χαρτιά μας, να καθίσουμε να κουβεντιάσουμε, να δούμε ποια είναι τα προβλήματά μας, ποια είναι προβλήματα που είναι μέσα στη ζωή της Εκκλησίας και τα αγνοεί η Πολιτεία που δεν θέλησε τουλάχιστον πολλές φορές που έγιναν απόπειρες να κάτσουμε σε συγκεκριμένα θέματα να δούμε τι φταίει, να τα αντιμετωπίσουμε αλλά ο καθένας αυθαίρετα από το γραφείο του ή από αυτά που έχει διαβάσει είτε από αυτά που ο ίδιος σκέφτεται πετάει κορώνες και οι κορώνες δυστυχώς το λαό τον παρασύρουν ενώ χρειάζεται με σοβαρότητα όλες οι πλευρές στα προβλήματα που υπάρχουν να ανοίξουμε τα χαρτιά μας όλοι να δούμε ποια είναι τα προβλήματα, ποιες είναι οι δυνατότητες και τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί.
Πολλοί πολίτες λένε Μακαριότατε. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν παρεμβαίνει δεν τοποθετείται πολιτικά συχνά. Κάποιοι άλλοι λένε καλώς πράττεται και κάνετε το έργο σας όπως γνωρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια. Το κάνετε συνειδητά, δεν θέλετε να παρεμβαίνετε στα της πολιτικής;
Τώρα είναι προσωπικό το ερώτημα και ότι να πω δεν ξέρω αν θα ικανοποιήσω εσάς ή τους άλλους.
Εγώ κάνοντας την κρητική στον εαυτό μου νομίζω ότι μπορεί και εγώ να πω πολλά λόγια όπως όλοι αλλά έχω διαλέξει τον δρόμο να μιλάω όταν πρέπει, να λέω αυτά που νομίζω ότι είναι σωστά χωρίς να σκέφτομαι ποιον θα ευχαριστώ και ποιον δυσαρεστώ όταν πρέπει, όπως πρέπει και με ελευθερία και υπευθυνότητα.
Έχετε απογοητευτεί από νυν και πρώην πολιτικούς γιατί είχαν διαφορετική στάση για την Εκκλησία;
Είμαστε όλοι άνθρωποι και κάνουμε όλοι σφάλματα. Εγώ απογοητεύομαι από τον εαυτό μου πρώτα απ΄όλα όταν δεν αποδεικνύομαι συνεπείς και από την ασυνέπεια των ανθρώπων που έχουν θέσεις υπεύθυνες και δεν έχουν την δυνατότητα να πούνε αυτό είναι, αυτό μπορώ να κάνω είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει.
Απογοητεύομαι όταν προσπαθούν οι διάφοροι για διάφορους λόγους , το άσπρο να το κάνουν μαύρο και είναι εύκολο ξέρετε ιδίως με τα μέσα τα δικά σας της μαζικής πληροφόρησης το ψέμα γίνετε αλήθεια, η αλήθεια γίνετε ψέμα, η ασκήμια γίνετε ομορφιά, η ομορφιά γίνετε ασκήμια.
Έτσι λοιπόν βοηθάει είναι η εικόνα βλέπετε και η εικονική πραγματικότητα όχι η ουσιαστική είναι αυτή που ταλαιπωρεί την Ελλάδα σήμερα.
Αυτό λοιπόν, όπου αυτό παρατηρείται δεν είναι ανάγκη να το βοηθήσουμε και εμείς αλλά δεν είναι ανάγκη να δημιουργούμε συνέχεια εμπόδια, γκρίνιες γιατί η Εκκλησία δεν είναι χώρος που εκδικείται, ούτε ο Αρχιεπίσκοπος πρέπει να είναι εκείνο,ς ο οποίος κάθε μέρα να βγαίνει να επιτίθεται, να γκρινιάζει, να δημιουργεί αρέσκειες, επαρέσκειες.
Ο Αρχιεπίσκοπος είναι ένα πρόσωπο που δεν έχει σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις, το σημείο που συναντιέται ο Αρχιεπίσκοπος με τον πολιτικό είναι ο άνθρωπος δεν είναι οι προσωπικές σχέσεις ενδιαφερόμαστε για τον άνθρωπο και αφού ενδιαφερόμαστε για τον άνθρωπο όλοι μαζί επομένως πρέπει να βρούμε την συνισταμένη πως θα εργαστούμε.
Ιδιαίτερα στην εποχή μας έχουνε περάσει οι περιπτώσεις των "θαυματοποιών" που μας υποσχέθηκαν ότι κάνουν θαύματα και δεν τα κατάφεραν, ενώ προσπάθησαν να ξεγελάσουν τους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι είναι πλέον βέβαιοι ότι έφτασε η εποχή της συνεργασίας απ' όλες τις πλευρές ο ένας κρατάει αυτά που έχει μέσα του, αυτά που ξέρει, αυτά που μπορεί να κάνει αλλά έχει ανάγκη και τον άλλον, τον γείτονα.
Αυτό νομίζω είναι το πνεύμα της εποχής που πρέπει να ακολουθήσουμε και να βρούμε την συνεργασία μέσα από την ενότητα.
Αγανακτείτε Μακαριότατε όταν ακούτε νέα μέτρα από την Τροϊκα για τους πολίτες;
Εγώ αγανακτώ όταν βλέπω τον άνθρωπο τον κουρασμένο που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, είναι βαριά αυτά αλλά πρέπει όμως να είμαστε και ειλικρινείς, τι θέλουμε, πρέπει να ληφθούν ορισμένα μέτρα, θα πονέσουν, το πρόβλημα και το ερώτημα είναι θα φέρουν αποτέλεσμα;
Ή είναι μια ασπιρίνη που την παίρνουμε για να περάσει ο πονοκέφαλος και μετά από λίγο θα φέρουμε πάλι άλλα νέα μέτρα.
Αυτό είναι το ερώτημά μου και αυτή είναι η αγωνία μου. Εάν δεν αλλάξουμε τρόπο αντιμετώπισης της ζωής μας, αν δεν αλλάξουμε τρόπο του σκέπτεστε αυτό που λέμε μετάνοια αλλάζουμε μυαλό και δεν αλλάξουμε και τρόπους ζωής το πρόβλημα θα συνεχιστεί.
Κλείνοντας στην συνέντευξη και σας ευχαριστώ θερμά. Θέλω το μήνυμά σας για τη νεολαία για τους νέους για τις νέες που μόλις τελειώσουν τις σπουδές τους στην Ελλάδα φεύγουν στο εξωτερικό για να βρούνε δουλειά.
Είναι ένα μήνυμα δεν είναι τόσο ευχάριστο! Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πάρα πολλές δυσκολίες, καταλαβαίνω ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση επιλογής.
Το πρώτο που θέλω να πω είναι ότι δεν πρέπει να χάσουν το θάρρος τους.
Δεύτερον, να μην μας πιάσει όλους πανικός.
Το τρίτον να σταθούμε όσο μπορούμε Εκκλησία, Πολιτεία, Κοινωνία πλάι στους νέους να κάνουμε ότι μπορούμε γι αυτούς τουλάχιστον να τους ακούσουμε, να μας ακούσουνε.
Όταν είναι μέσα στερεωμένες οι αποφάσεις και δεν είναι κάτω από πανικό θα σκεφτούν καλύτερα.
Είπα στη νεολαία κατά την διάρκεια της φιλανθρωπικής συναυλίας στο Σιδηρόκαστρο ότι οι νέοι άνθρωποι είναι η ορμή της ζωής είναι σαν τα νερά που τρέχουν, όταν αυτά τα νερά τα αφήσουμε να πάνε οπουδήποτε κάνουνε ζημιά, όταν όμως κάνουμε κανάλια και τα οδηγήσουμε στον κάμπο μας φέρνουνε καρπό...λείπουν τα "κανάλια".
Επομένως και η Εκκλησία και η Πολιτεία και οι φορείς πρέπει να συνεργαστούμε για να κάνουμε αυτά τα "κανάλια" που θα οδηγήσουν αυτή την ορμή των παιδιών μας, αυτή τη δύναμη που έχουν σε χώρους γόνιμους για να δώσουν "καρπό".
Είναι δύσκολο έργο, τα παιδιά είναι δύσκολο αυτά την στιγμή να βρούνε αμέσως λύσεις αλλά πρέπει κάνουμε υπομονή και θα παλέψουμε όλοι μαζί.
Άλλο πράμα πάει για σπουδές κανείς έξω που το συνιστώ, να φύγει να σπουδάσει, θα σπουδάσει καλύτερα κι άλλο να φύγει για να βγάλει το ψωμί του, είναι διαφορετικά πράγματα και για τα δυο όμως πρέπει να τους σκεπτόμαστε, να πονάμε και να κάνουμε ότι μπορούμε ότι μπορούμε.
http://www.romfea.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου