ΠΙΣΤΟΙ Σ᾿ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016
Γ΄ Ματθαίου: Ρωμ. ε΄ 1-10
Ἀδελφοί, δικαιωθέντες ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανε. μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν. συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε. πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι᾿ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ.
ΠΙΣΤΟΙ Σ᾿ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ
1. Εἴμαστε πιστοὶ Χριστιανοί;
Στὸ ἐρώτημα ἂν εἴμαστε πιστοὶ Χριστιανοί, πολὺ εὔκολα θὰ ἀπαντούσαμε θετικά. Ὡστόσο ἂς μὴ βιαστοῦμε νὰ δώσουμε ἀπάντηση. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς καλεῖ μέσα ἀπὸ τὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ νὰ δοκιμάσουμε τὴν πίστη μας καὶ νὰ τὴ δοῦμε μὲ διαφορετικὸ τρόπο ἀπὸ ὅ,τι τὴ βλέπουν οἱ πολλοί. Διότι ἡ πίστη δὲν εἶναι κάποια θεωρητικὴ παραδοχή, οὔτε ἡ τυπικὴ τήρηση κάποιων καθηκόντων, ἀλλὰ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν πανάγαθο Θεό, ποὺ κάνει τὰ πάντα γιὰ τὴ σωτηρία μας.
Ἂς δοῦμε ὅμως τί μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος:
─Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ποὺ δικαιωθήκαμε ἀπό τήν πίστη, ἔχουμε εἰρήνη μὲ τὸν Θεὸ διὰ μέσου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁ-ποῖος μὲ τὴν πίστη μας πρὸς Αὐτὸν μᾶς ἔχει ἤδη φέρει στὴν κατάσταση αὐτὴ τῆς χάριτος, στὴν ὁποία στεκόμαστε στερεά. Καὶ ὄχι μόνο ἔχουμε εἰρήνη, ἀλλὰ καὶ καυχόμαστε ἐλπίζοντας ὅτι θὰ ἀπολαύσουμε τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Καὶ δὲν καυχόμαστε μόνο γιὰ τὴ δόξα ποὺ ἐλπίζουμε, ἀλλὰ καυχόμαστε καὶ γιὰ τὶς θλίψεις μας· διότι γνωρίζουμε ὅτι «ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται»· ἡ θλίψη ἀσκεῖ σὲ ὑπομονή, ἡ ὑπομονὴ παράγει ἀρετὴ δοκιμασμένη, καὶ ἡ δοκιμασμένη ἀρετὴ παράγει τὴν ἐλπίδα στὸ Θεό.
Καὶ ἡ ἐλπίδα αὐτὴ δὲν ντροπιάζει καὶ δὲν διαψεύδει αὐτὸν ποὺ τὴν ἔχει, διότι ἡ ἀγάπη ποὺ ἔδειξε σὲ μᾶς ὁ Θεός, στὸν Ὁποῖο ἐλπίζουμε, ἐκχύθηκε καὶ πλημμύρισε τὶς καρδιές μας μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ μᾶς δόθηκε ὡς ἀρραβώνας τῆς ἐλπίδας μας.
Ἡ πίστη μας λοιπὸν καὶ ἡ ἐλπίδα γιὰ τὴ σωτηρία μας βασίζονται στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς ἀνέλαβε νὰ μᾶς συμφιλιώσει μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα, θυσιάστηκε γιὰ μᾶς καὶ μᾶς ἐξασφάλισε τὴ σωτηρία καὶ τὴν αἰώνια δόξα.
Αὐτὴ ἡ θεϊκὴ δόξα εἶναι ἡ ἐλπίδα καὶ τὸ καύχημά μας. Ὡστόσο ὁ ἀπόστολος Παῦλος προσθέτει κι ἕναν ἀκόμη λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ὀφείλουμε νὰ καυχόμαστε, ὁ ὁποῖος ἀκούγεται ὅμως πολὺ παράδοξος: «καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν», γράφει. Εἶναι δυνατὸν νὰ καυχόμαστε γιὰ τὶς θλίψεις καὶ τὶς δοκιμασίες ποὺ ἀντιμετωπίζουμε;
Ἀλλὰ αὐτὸ ἀκριβῶς φανερώνει τὴ γνησιότητα τῆς πίστεώς μας. Ὁ πιστὸς Χριστιανὸς γνωρίζει ὅτι στὴ ζωὴ θὰ συναντήσει δυσκολίες καὶ ἐμπόδια. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀντιμετωπίζει μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλό του. Γιὰ νὰ καταρτιστεῖ καὶ νὰ καλλιεργήσει ἀρετὲς ὅπως ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ ἐλπίδα. Γιὰ νὰ ἀγαπήσει περισσότερο τὸν Κύριο, καθὼς Τὸν νιώθει στὶς δύσκολες ὧρες νὰ τὸν στηρίζει καὶ νὰ τὸν ἐνισχύει. Ὁ συνειδητὸς Χριστιανὸς ἐμπιστεύεται πλήρως τὸν Θεό, διότι εἶναι ἀπολύτως βέβαιος ὅτι ὁ Θεὸς τὸν ἀγαπᾶ. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀποδεικνύεται περίτρανα μέσα ἀπὸ τὸ σωτηριῶδες ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας, ὅπως τονίζει καὶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος στὴ συνέχεια:
Ἂς δοῦμε ὅμως τί μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος:
─Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ποὺ δικαιωθήκαμε ἀπό τήν πίστη, ἔχουμε εἰρήνη μὲ τὸν Θεὸ διὰ μέσου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁ-ποῖος μὲ τὴν πίστη μας πρὸς Αὐτὸν μᾶς ἔχει ἤδη φέρει στὴν κατάσταση αὐτὴ τῆς χάριτος, στὴν ὁποία στεκόμαστε στερεά. Καὶ ὄχι μόνο ἔχουμε εἰρήνη, ἀλλὰ καὶ καυχόμαστε ἐλπίζοντας ὅτι θὰ ἀπολαύσουμε τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Καὶ δὲν καυχόμαστε μόνο γιὰ τὴ δόξα ποὺ ἐλπίζουμε, ἀλλὰ καυχόμαστε καὶ γιὰ τὶς θλίψεις μας· διότι γνωρίζουμε ὅτι «ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται»· ἡ θλίψη ἀσκεῖ σὲ ὑπομονή, ἡ ὑπομονὴ παράγει ἀρετὴ δοκιμασμένη, καὶ ἡ δοκιμασμένη ἀρετὴ παράγει τὴν ἐλπίδα στὸ Θεό.
Καὶ ἡ ἐλπίδα αὐτὴ δὲν ντροπιάζει καὶ δὲν διαψεύδει αὐτὸν ποὺ τὴν ἔχει, διότι ἡ ἀγάπη ποὺ ἔδειξε σὲ μᾶς ὁ Θεός, στὸν Ὁποῖο ἐλπίζουμε, ἐκχύθηκε καὶ πλημμύρισε τὶς καρδιές μας μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ μᾶς δόθηκε ὡς ἀρραβώνας τῆς ἐλπίδας μας.
Ἡ πίστη μας λοιπὸν καὶ ἡ ἐλπίδα γιὰ τὴ σωτηρία μας βασίζονται στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς ἀνέλαβε νὰ μᾶς συμφιλιώσει μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα, θυσιάστηκε γιὰ μᾶς καὶ μᾶς ἐξασφάλισε τὴ σωτηρία καὶ τὴν αἰώνια δόξα.
Αὐτὴ ἡ θεϊκὴ δόξα εἶναι ἡ ἐλπίδα καὶ τὸ καύχημά μας. Ὡστόσο ὁ ἀπόστολος Παῦλος προσθέτει κι ἕναν ἀκόμη λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ὀφείλουμε νὰ καυχόμαστε, ὁ ὁποῖος ἀκούγεται ὅμως πολὺ παράδοξος: «καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν», γράφει. Εἶναι δυνατὸν νὰ καυχόμαστε γιὰ τὶς θλίψεις καὶ τὶς δοκιμασίες ποὺ ἀντιμετωπίζουμε;
Ἀλλὰ αὐτὸ ἀκριβῶς φανερώνει τὴ γνησιότητα τῆς πίστεώς μας. Ὁ πιστὸς Χριστιανὸς γνωρίζει ὅτι στὴ ζωὴ θὰ συναντήσει δυσκολίες καὶ ἐμπόδια. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀντιμετωπίζει μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλό του. Γιὰ νὰ καταρτιστεῖ καὶ νὰ καλλιεργήσει ἀρετὲς ὅπως ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ ἐλπίδα. Γιὰ νὰ ἀγαπήσει περισσότερο τὸν Κύριο, καθὼς Τὸν νιώθει στὶς δύσκολες ὧρες νὰ τὸν στηρίζει καὶ νὰ τὸν ἐνισχύει. Ὁ συνειδητὸς Χριστιανὸς ἐμπιστεύεται πλήρως τὸν Θεό, διότι εἶναι ἀπολύτως βέβαιος ὅτι ὁ Θεὸς τὸν ἀγαπᾶ. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀποδεικνύεται περίτρανα μέσα ἀπὸ τὸ σωτηριῶδες ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας, ὅπως τονίζει καὶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος στὴ συνέχεια:
2. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ
Εἶναι πραγματικὰ ἀξιοθαύμαστη καὶ μοναδικὴ ἡ ἀγάπη ποὺ μᾶς ἔδειξε ὁ Θεός. Διότι, ὅταν ἐμεῖς ἤμασταν ἀκόμη ἀσθενεῖς πνευματικὰ καὶ δὲν μπορούσαμε νὰ ἐργασθοῦμε τὸ καλό, ὁ Χριστὸς στὸν κατάλληλο χρόνο ποὺ εἶχε ὁρίσει ὁ Θεός, πέθανε γιὰ νὰ σώσει ἀνθρώπους ἀσεβεῖς.
Κι αὐτὸ ἀποδεικνύει πράγματι τὴ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ· διότι μόλις καὶ μετὰ βίας θὰ βρεθεῖ ἄνθρωπος νὰ πεθάνει γιὰ κάποιον δίκαιο. Διότι γιὰ ἕναν καλὸ ἄνθρωπο ἴσως νὰ εἶχε κανεὶς τὴν τόλμη νὰ πεθάνει.
Ὁ Θεὸς ὅμως δείχνει περίτρανα τὴν ἄπειρη ἀγάπη Του γιὰ μᾶς, διότι «ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε». Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ χάρη μας, ὅταν ἐμεῖς ἤμασταν ἀκόμη γεμάτοι ἁμαρτίες.
Πολὺ περισσότερο λοιπὸν τώρα ποὺ δικαιωθήκαμε μὲ τὸ Αἷμα καὶ τὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ, θὰ σωθοῦμε μέσῳ Αὐτοῦ ἀπὸ τὴ μέλλουσα ὀργή.
Διότι, ἐὰν συμφιλιωθήκαμε μὲ τὸν Θεὸ μὲ τὸν θάνατο τοῦ Υἱοῦ Του ὅταν ἤμασταν ἐχθροί, πολὺ περισσότερο τώρα ποὺ συμφιλιωθήκαμε, θὰ σωθοῦμε διὰ μέσου τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος δὲν ὑπάρχει πλέον ἀνάγκη νὰ πεθάνει, ἀλλὰ ζεῖ ἔνδοξος στοὺς οὐρανοὺς ὡς μεσίτης δικός μας.
Τί μεγαλεῖο ἀγάπης! Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ χάρη μας τὴ στιγμὴ ποὺ ἐμεῖς ἤμασταν ἁμαρτωλοί, ἀσεβεῖς, βλάσφημοι, προδότες! Ἤμασταν ἐχθροί Του, κι Ἐκεῖνος ὄχι μόνο μᾶς συγχωρεῖ, ἀλλὰ καὶ θυσιάζεται γιὰ μᾶς! Τί παράφορη ἀγάπη! Καταδικάζεται ὁ Ἀθῶος γιὰ νὰ ἀπαλλάξει ἐμᾶς τοὺς ἐνόχους ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη. Παραδίδεται στὸ θάνατο ἡ πηγὴ τῆς Ζωῆς γιὰ νὰ ἐλευθερώσει τοὺς νεκροὺς ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου. Γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν αἰώνια Ζωή!
Ποιὸς μπορεῖ νὰ μείνει ἀσυγκίνητος ἐμπρὸς σ’ αὐτὸ τὸ πρωτοφανὲς καὶ ἀσύλληπτο μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης!
Τί ἄλλο ἀπομένει γιὰ ἐμᾶς παρὰ νὰ ἀγαπήσουμε ὁλοκληρωτικὰ τὸν Κύριο; Νὰ Τὸν ἀγαποῦμε ὁλόψυχα ὡς ἀνταπόκριση στὴ δική Του ἀγάπη. Νὰ Τὸν ἐμπιστευθοῦμε ἀπόλυτα ἔχοντας τὴ βεβαιότητα ὅτι μόνο κοντά Του θὰ βροῦμε τὴν ἀλήθεια, τὴ δόξα, τὴ χαρά, τὴν εὐτυχία. Αὐτὸς καὶ μόνο μπορεῖ νὰ ἐκπληρώσει κάθε βαθύτατο πόθο καὶ ἐπιθυμία μας.
Κι αὐτὸ ἀποδεικνύει πράγματι τὴ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ· διότι μόλις καὶ μετὰ βίας θὰ βρεθεῖ ἄνθρωπος νὰ πεθάνει γιὰ κάποιον δίκαιο. Διότι γιὰ ἕναν καλὸ ἄνθρωπο ἴσως νὰ εἶχε κανεὶς τὴν τόλμη νὰ πεθάνει.
Ὁ Θεὸς ὅμως δείχνει περίτρανα τὴν ἄπειρη ἀγάπη Του γιὰ μᾶς, διότι «ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε». Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ χάρη μας, ὅταν ἐμεῖς ἤμασταν ἀκόμη γεμάτοι ἁμαρτίες.
Πολὺ περισσότερο λοιπὸν τώρα ποὺ δικαιωθήκαμε μὲ τὸ Αἷμα καὶ τὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ, θὰ σωθοῦμε μέσῳ Αὐτοῦ ἀπὸ τὴ μέλλουσα ὀργή.
Διότι, ἐὰν συμφιλιωθήκαμε μὲ τὸν Θεὸ μὲ τὸν θάνατο τοῦ Υἱοῦ Του ὅταν ἤμασταν ἐχθροί, πολὺ περισσότερο τώρα ποὺ συμφιλιωθήκαμε, θὰ σωθοῦμε διὰ μέσου τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος δὲν ὑπάρχει πλέον ἀνάγκη νὰ πεθάνει, ἀλλὰ ζεῖ ἔνδοξος στοὺς οὐρανοὺς ὡς μεσίτης δικός μας.
Τί μεγαλεῖο ἀγάπης! Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ χάρη μας τὴ στιγμὴ ποὺ ἐμεῖς ἤμασταν ἁμαρτωλοί, ἀσεβεῖς, βλάσφημοι, προδότες! Ἤμασταν ἐχθροί Του, κι Ἐκεῖνος ὄχι μόνο μᾶς συγχωρεῖ, ἀλλὰ καὶ θυσιάζεται γιὰ μᾶς! Τί παράφορη ἀγάπη! Καταδικάζεται ὁ Ἀθῶος γιὰ νὰ ἀπαλλάξει ἐμᾶς τοὺς ἐνόχους ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη. Παραδίδεται στὸ θάνατο ἡ πηγὴ τῆς Ζωῆς γιὰ νὰ ἐλευθερώσει τοὺς νεκροὺς ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου. Γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν αἰώνια Ζωή!
Ποιὸς μπορεῖ νὰ μείνει ἀσυγκίνητος ἐμπρὸς σ’ αὐτὸ τὸ πρωτοφανὲς καὶ ἀσύλληπτο μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης!
Τί ἄλλο ἀπομένει γιὰ ἐμᾶς παρὰ νὰ ἀγαπήσουμε ὁλοκληρωτικὰ τὸν Κύριο; Νὰ Τὸν ἀγαποῦμε ὁλόψυχα ὡς ἀνταπόκριση στὴ δική Του ἀγάπη. Νὰ Τὸν ἐμπιστευθοῦμε ἀπόλυτα ἔχοντας τὴ βεβαιότητα ὅτι μόνο κοντά Του θὰ βροῦμε τὴν ἀλήθεια, τὴ δόξα, τὴ χαρά, τὴν εὐτυχία. Αὐτὸς καὶ μόνο μπορεῖ νὰ ἐκπληρώσει κάθε βαθύτατο πόθο καὶ ἐπιθυμία μας.
ΜΗΝ ΑΓΩΝΙΑΤΕ!
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016
Γ΄ Ματθαίου: Ματθ. ς΄ 22-33
Εἶπεν ὁ Κύριος· ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
ΜΗΝ ΑΓΩΝΙΑΤΕ!
«Μὴ οὖν μεριμνήσητε... οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων»
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὴν ἐποχή μας τὸ ἄγχος ἀποτελεῖ ὄχι ἁπλῶς συχνὸ φαινόμενο ἀλλὰ πραγματικὴ μάστιγα! Ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν καθημερινὴ ἐπιβίωση, τὸ αὐξανόμενο φάσμα τῆς ἀνεργίας, οἱ προβλέψεις γιὰ ἕνα δυσοίωνο μέλλον καὶ πολλοὶ ἄλλοι λόγοι συντελοῦν, ὥστε νὰ δημιουργοῦν μέσα στὴν ψυχὴ ἔντονη ἀνησυχία καὶ ἀγωνία. Ὡστόσο ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νὰ ἀποβάλουμε κάθε παρόμοια ἀνησυχία: «Οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων», μᾶς λέει. Δὲν χρειάζεται νὰ ἀγωνιᾶτε, διότι ὁ Οὐράνιος Πατέρας σας γνωρίζει ὅλες τὶς ἀνάγκες σας καὶ συνεπῶς θὰ τὶς καλύψει Ἐκεῖνος.
Ἀξίζει λοιπὸν νὰ ὑπογραμμίσουμε τρία σημεῖα μὲ βάση τὸν ἐνθαρρυντικὸ αὐτὸ λόγο τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποῖα πολὺ θὰ μᾶς βοηθήσουν στὴν ἀντιμετώπιση τοῦ ἄγχους.
Ἀξίζει λοιπὸν νὰ ὑπογραμμίσουμε τρία σημεῖα μὲ βάση τὸν ἐνθαρρυντικὸ αὐτὸ λόγο τοῦ Κυρίου, τὰ ὁποῖα πολὺ θὰ μᾶς βοηθήσουν στὴν ἀντιμετώπιση τοῦ ἄγχους.
1. ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
Ὁ Θεὸς ὡς Πάνσοφος καὶ Παντογνώστης γνωρίζει ὅλες τὶς ἀνάγκες μας, μικρὲς καὶ μεγάλες. Αὐτὸ σημαίνει ἡ λέξη «οἶδε»: Γνωρίζει ὁ Θεός! Καὶ τὰ μεγάλα προβλήματα καὶ τὰ μικρά. Καὶ αὐτὰ ποὺ κανεὶς ἄλλος δὲν καταλαβαίνει καὶ μόνοι μας παλεύουμε νὰ τὰ ξεπεράσουμε. Ὅλα τὰ γνωρίζει ὁ Θεός. Τίποτε δὲν τοῦ διαφεύγει, ἀκόμη καὶ οἱ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς βεβαίωσε ὅτι ἀκόμη καὶ οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς μας εἶναι μετρημένες· «πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί» (Ματθ. ι΄ 30, Λουκ. ιβ΄ 7)· πράγμα ποὺ φανερώνει ὅτι ὁ Θεὸς προνοεῖ καὶ φροντίζει ἀκόμη καὶ γι’ αὐτὰ στὰ ὁποῖα ἐμεῖς δὲν δίνουμε καθόλου σημασία. Εἶναι αὐτονόητο λοιπὸν ὅτι γνωρίζει τὶς ἐπείγουσες καὶ μεγάλες ἀνάγκες μας καὶ ἐνδιαφέρεται πολὺ περισσότερο γι’ αὐτὲς καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς μας! Τὸ ἄγρυπνο βλέμμα του μᾶς παρακολουθεῖ στοργικὰ καὶ ἐγγυᾶται τὴ διαρκὴ προστασία μας, διότι ὅπως λέει κι ὁ θεόπνευστος ψαλμωδός: Ποτὲ δὲν κλείνει μάτι ὁ Θεός! «Οὐ νυστάξει οὐδὲ ὑπνώσει ὁ φυλάσσων τὸν Ἰσραήλ» (Ψαλμ. ρκ΄ [120] 4). Γι’ αὐτὸ καὶ κοντά του αἰσθανόμαστε ἀπόλυτη ἀσφάλεια καὶ βεβαιότητα.
2. ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ
Ἡ αἴσθηση αὐτὴ τῆς ἀσφάλειας αὐξάνεται ἀκόμη περισσότερο ὅταν σκεφθοῦμε ὅτι Αὐτὸς ποὺ γνωρίζει τὶς ἀνάγκες καὶ τὰ προβλήματά μας εἶναι ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας! Τὸ λέμε καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε στὴ γνωστὴ προσευχή: «Πάτερ ἡμῶν...». Ἄραγε ἔχουμε συνειδητοποιήσει τί σημαίνει αὐτὸ τὸ «Πάτερ ἡμῶν»; Εἶναι Πατέρας μας ὁ πανάγαθος Θεός, κι ἐμεῖς παιδιά του ἀγαπημένα. Εἶναι Πατέρας μας καὶ μᾶς ἀγαπᾶ μὲ μία τέλεια ἀγάπη, ἀσύλληπτη γιὰ τὸν ἀνθρώπινο νοῦ καὶ ἀσύγκριτη μὲ καθετὶ στὸν κόσμο.
Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ τὸ ἐρώτημα ποὺ θέτει σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Κύριος: Ποιὸς πατέρας ἀπὸ σᾶς, ὅταν ὁ γυιός του τοῦ ζητήσει ψωμί, θὰ τοῦ δώσει πέτρα; Ἢ ὅταν τοῦ ζητήσει ψάρι, ἀντὶ γιὰ ψάρι θὰ τοῦ δώσει φίδι;... Ἂν λοιπὸν ἐσεῖς οἱ ἄνθρωποι ἐνῶ εἶστε ἁμαρτωλοὶ γνωρίζετε νὰ δίνετε ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καὶ ὠφέλιμο στὰ παιδιά σας, πόσο περισσότερο ὁ Οὐράνιος Πατέρας θὰ δώσει πλούσια τὰ ἀγαθά του σὲ ὅσους Τοῦ τὰ ζητοῦν; (Λουκ. ια΄ 11-13).
Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ τὸ ἐρώτημα ποὺ θέτει σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Κύριος: Ποιὸς πατέρας ἀπὸ σᾶς, ὅταν ὁ γυιός του τοῦ ζητήσει ψωμί, θὰ τοῦ δώσει πέτρα; Ἢ ὅταν τοῦ ζητήσει ψάρι, ἀντὶ γιὰ ψάρι θὰ τοῦ δώσει φίδι;... Ἂν λοιπὸν ἐσεῖς οἱ ἄνθρωποι ἐνῶ εἶστε ἁμαρτωλοὶ γνωρίζετε νὰ δίνετε ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καὶ ὠφέλιμο στὰ παιδιά σας, πόσο περισσότερο ὁ Οὐράνιος Πατέρας θὰ δώσει πλούσια τὰ ἀγαθά του σὲ ὅσους Τοῦ τὰ ζητοῦν; (Λουκ. ια΄ 11-13).
3. ΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ
Δὲν εἶναι ὅμως μόνο ὅτι ὁ Θεὸς ὡς Παντογνώστης γνωρίζει τὶς ἀνάγκες μας καὶ ὡς Πατέρας μᾶς ἀγαπᾶ. Εἶναι καὶ τὸ ὅτι ὡς παντοδύναμος Θεὸς μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει! Αὐτὸ εἶναι τὸ τρίτο σημαντικὸ στοιχεῖο ποὺ πρέπει νὰ ὑπογραμμίσουμε: ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Μπορεῖ νὰ γνωρίζουν κι ἄλλοι τὰ προβλήματά μας, καθὼς τὰ μοιραζόμαστε μαζί τους. Μπορεῖ νὰ μᾶς ἀγαποῦν καὶ νὰ μᾶς συγκινεῖ ἡ ἀγάπη τους. Ποιὸς ὅμως μπορεῖ νὰ δώσει πραγματικὰ λύση στὰ μεγάλα προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε; Ποιὸς μπορεῖ νὰ μᾶς ἐγγυηθεῖ ὅτι τίποτε δὲν θὰ μᾶς λείψει; Μόνο ὁ παντοδύναμος Θεός. Διότι «παρὰ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι» (Ματθ. ιθ΄ 26). Ὅλα εἶναι δυνατὰ γιὰ τὸν Θεό. Ἀκόμη καὶ τότε λοιπὸν ποὺ βλέπουμε ὅτι οἱ δυσκολίες εἶναι ἀξεπέραστες καὶ τὰ πράγματα στενὰ ἀπὸ παντοῦ, ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε! Ὁ Θεὸς στὸν Ὁποῖο πιστεύουμε εἶναι ὁ ἴδιος Θεὸς ποὺ ἄνοιξε δρόμο στὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα γιὰ τὸν ἐκλεκτὸ λαό του. Εἶναι Αὐτὸς ποὺ ἔθρεψε τοὺς Ἰσραηλίτες μέσα στὴν ἔρημο. Εἶναι Αὐτὸς ποὺ αἰῶνες τώρα ἐπιτελεῖ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ στὴ ζωὴ τοῦ καθενός μας καὶ στὴν ἱστορία τοῦ ἔθνους μας, ὥστε νὰ δοξάζεται ἀπὸ τὰ πλήθη τῶν πιστῶν μὲ τὸν ὑπέροχο ψαλμικὸ ὕμνο: «Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος» (βλ. Ψαλμ. ος΄ [76] 14-15).
«Διῶξτε τὸ ἄγχος ἀπὸ τὴ ζωή σας!» Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ σημερινοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, τὸ ὁποῖο ἀκούσαμε ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μὴ μεριμνᾶτε...»! Ἂς κάνουμε λοιπὸν μὲ ἐπιμέλεια τὸ καθῆκον μας κι ἄς μὴν ἀγωνιοῦμε. Ὁ Οὐράνιος Πατέρας γνωρίζει ὅλες τὶς ἀνάγκες μας καὶ φροντίζει γι’ αὐτές. Ἂς στηρίξουμε τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα μας σ’ Ἐκεῖνον καὶ νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ποτὲ δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει.
«Διῶξτε τὸ ἄγχος ἀπὸ τὴ ζωή σας!» Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ σημερινοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, τὸ ὁποῖο ἀκούσαμε ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μὴ μεριμνᾶτε...»! Ἂς κάνουμε λοιπὸν μὲ ἐπιμέλεια τὸ καθῆκον μας κι ἄς μὴν ἀγωνιοῦμε. Ὁ Οὐράνιος Πατέρας γνωρίζει ὅλες τὶς ἀνάγκες μας καὶ φροντίζει γι’ αὐτές. Ἂς στηρίξουμε τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα μας σ’ Ἐκεῖνον καὶ νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ποτὲ δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει.
http://www.osotir.org/
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου