ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016
Τέκνον
Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα
φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι
τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας
καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιίστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι.
αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι
ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. Ὅταν πέμψω
᾿Αρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν·
ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ ᾿Απολλὼ σπουδαίως
πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν
ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι.
᾿Ασπάζονταί σε οἱ μετ᾿ ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν
πίστει. ῾Η χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
ΜΕΤΡΟ ΣΚΛΗΡΟ ΑΛΛΑ ΣΩΤΗΡΙΟ
«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»
Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν 630 ἁγίων καὶ
θεοφόρων Πατέρων ποὺ συγκρότησαν τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Χαλκηδόνα
τὸ 451 μ.Χ. καὶ κατεδίκασαν τὴν αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ.
Ἡ καταδίκη αὐτὴ ἦταν κάτι τὸ ἐπιβεβλημένο. Ἄλλωστε, ὅπως διαβάζουμε καὶ στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυνόμενος στὸ μαθητή του Τίτο, ποὺ ἦταν ἐπίσκοπος στὴν Κρήτη, συμβουλεύει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ», δηλαδή, αἱρετικὸ ἄνθρωπο ποὺ ἐπιμένει νὰ δημιουργεῖ σκάνδαλα καὶ διαιρέσεις στὴν Ἐκκλησία, μολονότι τὸν συμβούλευσες γιὰ πρώτη καὶ δεύτερη φορά, παράτησέ τον καὶ ἀπόφευγέ τον.
Ὁπωσδήποτε τὸ νὰ ἀποφεύγουμε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ μὴν ἐπικοινωνοῦμε μαζί τους ὅταν αὐτοὶ ἐμμένουν στὴν πλάνη, ἀποτελεῖ μέτρο σκληρὸ καὶ ἐπώδυνο, μέτρο ὅμως τὸ ὁποῖο εἶναι ἀπαραίτητο καὶ ὠφέλιμο. Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιὰ εἶναι ἡ ὠφέλεια αὐτοῦ τοῦ σκληροῦ μέτρου.
Ἡ καταδίκη αὐτὴ ἦταν κάτι τὸ ἐπιβεβλημένο. Ἄλλωστε, ὅπως διαβάζουμε καὶ στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυνόμενος στὸ μαθητή του Τίτο, ποὺ ἦταν ἐπίσκοπος στὴν Κρήτη, συμβουλεύει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ», δηλαδή, αἱρετικὸ ἄνθρωπο ποὺ ἐπιμένει νὰ δημιουργεῖ σκάνδαλα καὶ διαιρέσεις στὴν Ἐκκλησία, μολονότι τὸν συμβούλευσες γιὰ πρώτη καὶ δεύτερη φορά, παράτησέ τον καὶ ἀπόφευγέ τον.
Ὁπωσδήποτε τὸ νὰ ἀποφεύγουμε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ μὴν ἐπικοινωνοῦμε μαζί τους ὅταν αὐτοὶ ἐμμένουν στὴν πλάνη, ἀποτελεῖ μέτρο σκληρὸ καὶ ἐπώδυνο, μέτρο ὅμως τὸ ὁποῖο εἶναι ἀπαραίτητο καὶ ὠφέλιμο. Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιὰ εἶναι ἡ ὠφέλεια αὐτοῦ τοῦ σκληροῦ μέτρου.
1. Διαφυλάττει τὴν Ἐκκλησία
Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τῆς διακοπῆς τῆς ἐπικοινωνίας μὲ αἱρετικοὺς
πρωτίστως διαφυλάττει τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν κίνδυνο γενικότερης ἐκτροπῆς.
Ἂν ἀφήσουμε τοὺς αἱρετικοὺς νὰ δροῦν ἀνενόχλητοι μέσα στὴν Ἐκκλησία
καὶ νὰ διακινοῦν τὶς ἰδέες τους, τότε ὑπάρχει κίνδυνος νὰ παρασυρθοῦν
κάποια ἀσθενὴ ὡς πρὸς τὴν πίστη μέλη της καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὶς
πλανεμένες διδασκαλίες τους.
Τὸν κίνδυνο αὐτὸ εἶχε ἐπισημάνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν μιλοῦσε γιὰ τελευταία φορὰ στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου: Ἀκόμη κι ἀπὸ σᾶς τοὺς ἴδιους, τοὺς εἶχε πεῖ τότε, θὰ ἐμφανιστοῦν ἄνθρωποι ποὺ θὰ διδάσκουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θὰ διαστρέφουν τὴν ἀλήθεια «τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν», δηλαδὴ μὲ σκοπὸ νὰ παρασύρουν τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ τοὺς κάνουν ὀπαδούς τους (Πράξ. κ΄ 30). Καὶ συμπλήρωσε: «διὸ γρηγορεῖτε»‧ γι’ αὐτὸ νὰ προσέχετε!
Ὁπωσδήποτε τὴν κύρια εὐθύνη γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς Ἀλήθειας ἔχουν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν νὰ διαφωτίζουν συστηματικὰ τοὺς πιστοὺς σὲ θέματα Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ζωῆς καὶ νὰ τοὺς ἐνημερώνουν κάθε φορὰ ποὺ διαπιστώνουν κάποιο κίνδυνο ἐκτροπῆς.
Παράλληλα ὅμως καὶ καθένας μας ὀφείλει νὰ μὴν ἐκθέτει τὸν ἑαυτό του σὲ παρόμοιο κίνδυνο. Δηλαδή, νὰ μὴ δέχεται ἐπισκέψεις αἱρετικῶν στὸ σπίτι του, νὰ μὴν ἀνοίγει πρόχειρα κι ἐπιπόλαια συζητήσεις μαζί τους, νὰ μὴν παίρνει κανένα δῶρο ἀπ’ αὐτούς, ὅσο ἑλκυστικὸ κι ἂν εἶναι, καὶ ὁπωσδήποτε νὰ ἐνημερώνει ἐγκαίρως τὸν ἐφημέριο τῆς ἐνορίας του γιὰ κάθε κίνηση αἱρετικῶν ποὺ παρατηρεῖ στὴν περιοχή.
Μὲ τὸ νὰ ἀποφεύγουμε λοιπὸν κάθε σχέση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς λαμβάνουμε ἀνθρωπίνως τὰ μέτρα μας, ὥστε νὰ μὴν παραπλανηθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ μᾶς, ἡ διακοπὴ ἐπικοινωνίας μὲ τὸν αἱρετικὸ ὠφελεῖ καὶ τὸν ἴδιο. Πῶς;
Τὸν κίνδυνο αὐτὸ εἶχε ἐπισημάνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν μιλοῦσε γιὰ τελευταία φορὰ στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου: Ἀκόμη κι ἀπὸ σᾶς τοὺς ἴδιους, τοὺς εἶχε πεῖ τότε, θὰ ἐμφανιστοῦν ἄνθρωποι ποὺ θὰ διδάσκουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θὰ διαστρέφουν τὴν ἀλήθεια «τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν», δηλαδὴ μὲ σκοπὸ νὰ παρασύρουν τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ τοὺς κάνουν ὀπαδούς τους (Πράξ. κ΄ 30). Καὶ συμπλήρωσε: «διὸ γρηγορεῖτε»‧ γι’ αὐτὸ νὰ προσέχετε!
Ὁπωσδήποτε τὴν κύρια εὐθύνη γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς Ἀλήθειας ἔχουν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν νὰ διαφωτίζουν συστηματικὰ τοὺς πιστοὺς σὲ θέματα Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ζωῆς καὶ νὰ τοὺς ἐνημερώνουν κάθε φορὰ ποὺ διαπιστώνουν κάποιο κίνδυνο ἐκτροπῆς.
Παράλληλα ὅμως καὶ καθένας μας ὀφείλει νὰ μὴν ἐκθέτει τὸν ἑαυτό του σὲ παρόμοιο κίνδυνο. Δηλαδή, νὰ μὴ δέχεται ἐπισκέψεις αἱρετικῶν στὸ σπίτι του, νὰ μὴν ἀνοίγει πρόχειρα κι ἐπιπόλαια συζητήσεις μαζί τους, νὰ μὴν παίρνει κανένα δῶρο ἀπ’ αὐτούς, ὅσο ἑλκυστικὸ κι ἂν εἶναι, καὶ ὁπωσδήποτε νὰ ἐνημερώνει ἐγκαίρως τὸν ἐφημέριο τῆς ἐνορίας του γιὰ κάθε κίνηση αἱρετικῶν ποὺ παρατηρεῖ στὴν περιοχή.
Μὲ τὸ νὰ ἀποφεύγουμε λοιπὸν κάθε σχέση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς λαμβάνουμε ἀνθρωπίνως τὰ μέτρα μας, ὥστε νὰ μὴν παραπλανηθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ μᾶς, ἡ διακοπὴ ἐπικοινωνίας μὲ τὸν αἱρετικὸ ὠφελεῖ καὶ τὸν ἴδιο. Πῶς;
2. Μήνυμα ἀφυπνιστικὸ
Ἡ διακοπὴ τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸν αἱρετικὸ ἀποτελεῖ στὴν οὐσία μιὰ
ἀκόμη προσπάθεια νὰ τοῦ στείλουμε μήνυμα ἀφυπνιστικὸ γιὰ τὴ σωτηρία του.
Ὅταν κάποιος, παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες ὑποδείξεις ποὺ τοῦ ἔγιναν,
ἐπιμένει στὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση, δὲν ὑπάρχει ἄλλο μέσο πλέον γιὰ νὰ
καταλάβει τὸ ὀλέθριο σφάλμα του παρὰ ἡ ἀποκοπή του ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς
Ἐκκλησίας. Βέβαια κάτι τέτοιο εἶναι ὀδυνηρό. Ὅπως πονάει κάποιος ὅταν
κόβεται κάποιο μέλος τοῦ σώματός του, ἔτσι καὶ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ
Ἐκκλησία, πονάει ὅταν ἀποκόπτεται ἕνα μέλος της.
Βέβαια στὸ σημεῖο αὐτὸ ἴσως κάποιοι ἐπικαλεσθοῦν τὸ ἐπιχείρημα τῆς ἀγάπης: Εἶναι σωστὸ ὁ χριστιανός, ποὺ καλεῖται νὰ ἀγαπᾶ καὶ τοὺς ἐχθρούς του ἀκόμη, νὰ κόβει κάθε σχέση μὲ κάποιον συνάνθρωπό του ποὺ παρασύρθηκε στὴν αἵρεση; Ἀλλὰ ἀκριβῶς ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτὴ ποὺ ὑπαγορεύει αὐτὴ τὴ φαινομενικὰ σκληρὴ καὶ ἄσπλαχνη στάση. Διότι ἂν παρὰ τὴν ἐμμονή του στὴν αἵρεση ἐμεῖς τοῦ δείχνουμε οἰκειότητα, τότε δὲν τὸν βοηθοῦμε νὰ καταλάβει σὲ ποιὸν καταστροφικὸ δρόμο βρίσκεται.
Ἄλλωστε κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ἔχει περισσότερη ἀγάπη ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ τῆς ἀγάπης, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, ὁ ὁποῖος συνιστᾶ στοὺς πιστοὺς νὰ μὴ φιλοξενοῦν στὸ σπίτι τους αἱρετικὸ ἄνθρωπο, οὔτε κὰν νὰ τὸν χαιρετοῦν (Β΄ Ἰω. 10). Κι ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Ἰωάννης, ὅταν κάποτε πῆγε σ’ ἕνα δημόσιο λουτρὸ καὶ εἶδε ἐκεῖ τὸν αἱρετικὸ Κήρινθο, εἶπε: «Πᾶμε νὰ φύγουμε γρήγορα, διότι ἀφοῦ εἶναι μέσα αὐτὸς ὁ ἐχθρὸς τῆς ἀληθείας, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ πέσει τὸ κτήριο καὶ νὰ μᾶς καταπλακώσει»!
Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ὅπου ἡ ἐλεύθερη διακίνηση τῶν ἰδεῶν, τὰ ἐξελιγμένα μέσα ἐπικοινωνίας καὶ ὁ καθημερινὸς συγχρωτισμός μὲ ἀνθρώπους διαφόρων δογμάτων καὶ θρησκειῶν δημιουργοῦν σύγχυση σὲ θέματα πίστεως καὶ ἀξιῶν καὶ εὐνοοῦν τὴν ἀνάπτυξη μιᾶς νοοτροπίας ποὺ τὰ θεωρεῖ ὅλα ἴδια. Αὐτὸς ὁ θρησκευτικὸς συγκρητισμός, ὅπως ὀνομάζεται, ἀποτελεῖ ἴσως τὸν μεγαλύτερο κίνδυνο ποὺ καλούμαστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὡς πιστοὶ χριστιανοί.
Ἂς λάβουμε λοιπὸν τὰ μέτρα μας μὲ βάση τὴν ἁγιοπνευματικὴ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας τοὺς ὁποίους τιμοῦμε καὶ ἑορτάζουμε σήμερα. Τὸ χρέος τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ὑπαγορεύει νὰ ἔχουμε στάση ἐπιφυλακτικὴ καὶ ἰδιαίτερα προσεκτικὴ ἀπέναντί τους. «Στῶμεν καλῶς»!
Βέβαια στὸ σημεῖο αὐτὸ ἴσως κάποιοι ἐπικαλεσθοῦν τὸ ἐπιχείρημα τῆς ἀγάπης: Εἶναι σωστὸ ὁ χριστιανός, ποὺ καλεῖται νὰ ἀγαπᾶ καὶ τοὺς ἐχθρούς του ἀκόμη, νὰ κόβει κάθε σχέση μὲ κάποιον συνάνθρωπό του ποὺ παρασύρθηκε στὴν αἵρεση; Ἀλλὰ ἀκριβῶς ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτὴ ποὺ ὑπαγορεύει αὐτὴ τὴ φαινομενικὰ σκληρὴ καὶ ἄσπλαχνη στάση. Διότι ἂν παρὰ τὴν ἐμμονή του στὴν αἵρεση ἐμεῖς τοῦ δείχνουμε οἰκειότητα, τότε δὲν τὸν βοηθοῦμε νὰ καταλάβει σὲ ποιὸν καταστροφικὸ δρόμο βρίσκεται.
Ἄλλωστε κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ἔχει περισσότερη ἀγάπη ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ τῆς ἀγάπης, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, ὁ ὁποῖος συνιστᾶ στοὺς πιστοὺς νὰ μὴ φιλοξενοῦν στὸ σπίτι τους αἱρετικὸ ἄνθρωπο, οὔτε κὰν νὰ τὸν χαιρετοῦν (Β΄ Ἰω. 10). Κι ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Ἰωάννης, ὅταν κάποτε πῆγε σ’ ἕνα δημόσιο λουτρὸ καὶ εἶδε ἐκεῖ τὸν αἱρετικὸ Κήρινθο, εἶπε: «Πᾶμε νὰ φύγουμε γρήγορα, διότι ἀφοῦ εἶναι μέσα αὐτὸς ὁ ἐχθρὸς τῆς ἀληθείας, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ πέσει τὸ κτήριο καὶ νὰ μᾶς καταπλακώσει»!
Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ὅπου ἡ ἐλεύθερη διακίνηση τῶν ἰδεῶν, τὰ ἐξελιγμένα μέσα ἐπικοινωνίας καὶ ὁ καθημερινὸς συγχρωτισμός μὲ ἀνθρώπους διαφόρων δογμάτων καὶ θρησκειῶν δημιουργοῦν σύγχυση σὲ θέματα πίστεως καὶ ἀξιῶν καὶ εὐνοοῦν τὴν ἀνάπτυξη μιᾶς νοοτροπίας ποὺ τὰ θεωρεῖ ὅλα ἴδια. Αὐτὸς ὁ θρησκευτικὸς συγκρητισμός, ὅπως ὀνομάζεται, ἀποτελεῖ ἴσως τὸν μεγαλύτερο κίνδυνο ποὺ καλούμαστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὡς πιστοὶ χριστιανοί.
Ἂς λάβουμε λοιπὸν τὰ μέτρα μας μὲ βάση τὴν ἁγιοπνευματικὴ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας τοὺς ὁποίους τιμοῦμε καὶ ἑορτάζουμε σήμερα. Τὸ χρέος τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ὑπαγορεύει νὰ ἔχουμε στάση ἐπιφυλακτικὴ καὶ ἰδιαίτερα προσεκτικὴ ἀπέναντί τους. «Στῶμεν καλῶς»!
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016
Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: Ματθ. ε΄ 14-19
Εἶπεν
ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται
πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν
αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ
οἰκίᾳ. οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν
τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Μὴ
νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον
καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς
καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα
γένηται. ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ
διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν
οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ
βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
1. Τὸ ὑψηλότερο κίνητρο
Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει σήμερα τὴ μνήμη τῶν ἁγίων 630 θεοφόρων Πατέρων
τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ 451 μ.Χ. στὴ Χαλκηδόνα
τῆς Βιθυνίας. Πρὸς τιμήν τους διαβάζεται στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἕνα
τμῆμα ἀπὸ τὴν «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία» τοῦ Κυρίου.
Στὴν ὁμιλία του αὐτὴ ὁ Κύριος κάλεσε τοὺς μαθητές Του νὰ φωτίζουν τὸν κόσμο μὲ τὴν ἐνάρετη ζωή τους καὶ τὸν θεοφώτιστο λόγο τους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ πολλοὶ ἄνθρωποι θὰ ὠφελοῦνται καὶ θὰ δοξάζεται ὁ πανάγαθος Θεός: «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς», εἶπε· ἂς λάμψει τὸ φῶς τῆς ἀρετῆς σας μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ δοῦν τὰ καλά σας ἔργα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Οὐράνιο Πατέρα σας.
Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ τὸ ὑψηλότερο, εὐγενέστερο καὶ τελειότερο κίνητρο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει ὁ ἄνθρωπος γιὰ κάθε λόγο ἢ πράξη του. Ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» (Α΄ Κορ. ι΄ 31).
Τὸ νὰ κάνει κάποιος ὅ,τι θέλει καὶ ὅπως τὸ θέλει, ἀποτελεῖ ἀποθέωση τοῦ ἀτομισμοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος. Τὸ νὰ προσέχει τὴ γνώμη τοῦ κόσμου καὶ τὸ τί θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι, φανερώνει μικροψυχία καὶ τραγικὴ ἀνελευθερία. Τὸ νὰ ἐνεργεῖ ὅμως ἀνάλογα μὲ τὸ τί θὰ συντελέσει περισσότερο στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ σωτηρία τῶν ἀδελφῶν του, αὐτὸ καταξιώνει τὸν ἄνθρωπο ὡς γνήσιο παιδὶ τοῦ Οὐράνιου Πατέρα. Καὶ πῶς συντελεῖ ὁ ἄνθρωπος στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ; Μὲ τὴν καθαρή, φωτεινή, ἁγία ζωή του! Διότι εἶναι φανέρωση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τὸ ὅτι μέσα στὸν ἁμαρτωλό μας κόσμο ὑπάρχουν πιστὰ καὶ ἀφοσιωμένα παιδιά Του!
Στὴν ὁμιλία του αὐτὴ ὁ Κύριος κάλεσε τοὺς μαθητές Του νὰ φωτίζουν τὸν κόσμο μὲ τὴν ἐνάρετη ζωή τους καὶ τὸν θεοφώτιστο λόγο τους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ πολλοὶ ἄνθρωποι θὰ ὠφελοῦνται καὶ θὰ δοξάζεται ὁ πανάγαθος Θεός: «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς», εἶπε· ἂς λάμψει τὸ φῶς τῆς ἀρετῆς σας μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ δοῦν τὰ καλά σας ἔργα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Οὐράνιο Πατέρα σας.
Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ τὸ ὑψηλότερο, εὐγενέστερο καὶ τελειότερο κίνητρο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει ὁ ἄνθρωπος γιὰ κάθε λόγο ἢ πράξη του. Ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» (Α΄ Κορ. ι΄ 31).
Τὸ νὰ κάνει κάποιος ὅ,τι θέλει καὶ ὅπως τὸ θέλει, ἀποτελεῖ ἀποθέωση τοῦ ἀτομισμοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος. Τὸ νὰ προσέχει τὴ γνώμη τοῦ κόσμου καὶ τὸ τί θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι, φανερώνει μικροψυχία καὶ τραγικὴ ἀνελευθερία. Τὸ νὰ ἐνεργεῖ ὅμως ἀνάλογα μὲ τὸ τί θὰ συντελέσει περισσότερο στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ σωτηρία τῶν ἀδελφῶν του, αὐτὸ καταξιώνει τὸν ἄνθρωπο ὡς γνήσιο παιδὶ τοῦ Οὐράνιου Πατέρα. Καὶ πῶς συντελεῖ ὁ ἄνθρωπος στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ; Μὲ τὴν καθαρή, φωτεινή, ἁγία ζωή του! Διότι εἶναι φανέρωση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τὸ ὅτι μέσα στὸν ἁμαρτωλό μας κόσμο ὑπάρχουν πιστὰ καὶ ἀφοσιωμένα παιδιά Του!
2. Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη
Ἡ θαυμαστὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου προχωροῦσε πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὸ
Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ φώτιζε νέες πτυχὲς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅμως δὲν καταργοῦσε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος εἶπε: «Μὴ
νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον
καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι»· μὴ νομίσετε ὅτι ἦλθα γιὰ νὰ καταργήσω καὶ ν’
ἀκυρώσω τὸν ἠθικὸ νόμο τοῦ Μωυσῆ ἢ τὴ διδασκαλία τῶν προφητῶν.
Δὲν ἦλθα νὰ τὰ καταργήσω αὐτά, ἀλλὰ νὰ τὰ συμπληρώσω καὶ νὰ σᾶς τὰ
παραδώσω τέλεια.
Καὶ πράγματι συμπλήρωσε τὸ Νόμο ὁ θεῖος Διδάσκαλος. Ὁ Νόμος ἀπαγόρευε τὴν πράξη τῆς παραβάσεως, ὁ Χριστὸς καταπολέμησε τὴν αἰτία ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κάθε παρεκτροπή. Π.χ. ὁ Κύριος ὄχι μόνο καταδικάζει τὸν φόνο ἀλλὰ καὶ τὴν ὀργή, ποὺ ὁδηγεῖ σ’ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἦταν ἀπαραίτητη, διότι «παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν» (Γαλ. γ΄ 24), μᾶς βοήθησε νὰ ὁδηγηθοῦμε στὸν Χριστό. Θὰ παρέμενε ὅμως ἀτελὴς ἂν ὁ Κύριος δὲν τὴν συμπλήρωνε μὲ τὴν τέλεια ἀποκάλυψη: τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἔτσι ἡ Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη συνυπάρχουν σὲ ἀδιάσπαστη ἑνότητα.
Καὶ πράγματι συμπλήρωσε τὸ Νόμο ὁ θεῖος Διδάσκαλος. Ὁ Νόμος ἀπαγόρευε τὴν πράξη τῆς παραβάσεως, ὁ Χριστὸς καταπολέμησε τὴν αἰτία ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κάθε παρεκτροπή. Π.χ. ὁ Κύριος ὄχι μόνο καταδικάζει τὸν φόνο ἀλλὰ καὶ τὴν ὀργή, ποὺ ὁδηγεῖ σ’ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἦταν ἀπαραίτητη, διότι «παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν» (Γαλ. γ΄ 24), μᾶς βοήθησε νὰ ὁδηγηθοῦμε στὸν Χριστό. Θὰ παρέμενε ὅμως ἀτελὴς ἂν ὁ Κύριος δὲν τὴν συμπλήρωνε μὲ τὴν τέλεια ἀποκάλυψη: τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἔτσι ἡ Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη συνυπάρχουν σὲ ἀδιάσπαστη ἑνότητα.
3. Τὸ αἰώνιο κύρος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ
Ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ ἔχει κύρος διαχρονικὸ καὶ αἰώνιο. Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶπε
στὴ συνέχεια ὁ Κύριος: «ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ
ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου». Ἀληθινὰ σᾶς
λέω καὶ μὲ κάθε ἐπισημότητα σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ὅσο παραμένει καὶ δὲν
καταστρέφεται ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, οὔτε ἕνα γιώτα ἢ ἕνα κόμμα, οὔτε
δηλαδὴ ἡ πιὸ μικρὴ ἀπὸ τὶς ἐντολὲς δὲν θὰ παραπέσει ἀπὸ τὸ Νόμο καὶ δὲν
θὰ χάσει τὸ κύρος της.
Λένε μερικοὶ ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο γράφτηκε σὲ ἄλλη ἐποχὴ καὶ ὅτι τάχα δὲν ἐφαρμόζεται σήμερα. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὅμως ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ ἰσχύει. Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς εἶναι τέλειος, τέλειος εἶναι καὶ ὁ λόγος Του. Καὶ τὸ τέλειο δὲν δέχεται βελτιώσεις καὶ ἀλλαγές. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε νοοτροπία γιὰ νὰ προσαρμοστοῦμε στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, κι ὄχι νὰ προσπαθοῦμε νὰ φέρουμε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ στὰ μέτρα μας.
Αὐτὴ τὴν ἀκρίβεια στὴν ὀρθὴ πίστη καὶ ζωὴ φανέρωσαν «ἔργῳ καὶ λόγῳ» οἱ ἅγιοι Πατέρες ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε. Φωτισμένοι ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα διατύπωσαν στὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ θεμελιῶδες δόγμα γιὰ τὴν ἕνωση τῶν δύο φύσεων στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου κι ἔτσι ἀπέδειξαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄ 8).
Λένε μερικοὶ ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο γράφτηκε σὲ ἄλλη ἐποχὴ καὶ ὅτι τάχα δὲν ἐφαρμόζεται σήμερα. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὅμως ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ ἰσχύει. Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς εἶναι τέλειος, τέλειος εἶναι καὶ ὁ λόγος Του. Καὶ τὸ τέλειο δὲν δέχεται βελτιώσεις καὶ ἀλλαγές. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε νοοτροπία γιὰ νὰ προσαρμοστοῦμε στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, κι ὄχι νὰ προσπαθοῦμε νὰ φέρουμε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ στὰ μέτρα μας.
Αὐτὴ τὴν ἀκρίβεια στὴν ὀρθὴ πίστη καὶ ζωὴ φανέρωσαν «ἔργῳ καὶ λόγῳ» οἱ ἅγιοι Πατέρες ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε. Φωτισμένοι ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα διατύπωσαν στὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ θεμελιῶδες δόγμα γιὰ τὴν ἕνωση τῶν δύο φύσεων στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου κι ἔτσι ἀπέδειξαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄ 8).
ΠΗΓΗ: Ο ΣΩΤΗΡ
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου