22 Οκτ 2016

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΣΤ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑ

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟN ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ



ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟN ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016
ΣΤ΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. η΄ 26-39
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. ἰδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. ἰδόντες δὲ οἱ βόσκον­τες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συν­είχοντο. αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟN ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ
«Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεὸς»
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς μὲ τὴν παντοδύναμη ἐξουσία του ἐλευθέρωσε τὸν ταλαίπωρο δαιμονισμένο τῶν Γαδαρηνῶν ἀπὸ τὴν τυραννικὴ κυριαρχία τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Τώρα ὁ πρώην δαιμονισμένος κάθεται ἤρεμος καὶ γαλήνιος δίπλα στὸ μεγάλο του Εὐεργέτη. Δὲν θέλει νὰ Τὸν ἀποχωριστεῖ, ἐπιθυμεῖ νὰ Τὸν ἀκολουθεῖ παντοῦ, ὅμως ὁ Κύριος τοῦ ὑποδεικνύει κάτι διαφορετικό: «Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός», τοῦ λέει. Νὰ ἐπιστρέψεις πίσω στὸ σπίτι σου καὶ νὰ διηγεῖσαι ὅσα θαυμαστὰ σοῦ ἔκανε ὁ Θεός. Αὐτὸ εἶναι τὸ δικό σου χρέος: νὰ μιλᾶς γιὰ τὸ θαῦμα ποὺ ἔζησες· νὰ δίνεις τὴ δική σου μαρτυρία γιὰ τὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ.
Παρόμοιο καὶ τὸ δικό μας χρέος. Νὰ δίνουμε μαρτυρία πίστεως μέσα στὸν ἀλλοπρόσαλλο κόσμο μας. Ἂς δοῦμε λοιπὸν πιὸ συγκεκριμένα: Ποιὰ εἶναι ἡ μαρτυρία ποὺ καλούμαστε νὰ δίνουμε γύρω μας καὶ κατὰ πόσο εἶναι ἐφικτὸ νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὸ χρέος μας αὐτό;
1. Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Ἡ μαρτυρία τοῦ χριστιανοῦ μέσα στὸν κόσμο εἶναι μαρτυρία λόγου καὶ ζωῆς. Μαρτυρία λόγου, διότι ὁ χριστιανός, σύμ­­φωνα μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ ἁγίου ἀ­­­­ποστόλου Πέτρου, ὀφείλει νὰ εἶναι πάν­τοτε «ἕτοιμος πρὸς ἀπολογίαν» καὶ νὰ ὑπερασπίζεται τὶς ἀλήθειες τῆς Πίστεως «μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου», δηλαδὴ μὲ πνεῦμα πραότητος καὶ μὲ φόβο Θεοῦ (Α΄ Πέτρ. γ΄ 15). Μαρτυρία λόγου. Νὰ μὴ διστάζει δηλαδὴ νὰ ὁμολογεῖ τὸν Κύριο ὡς τὸ μεγάλο Εὐεργέτη του, τὸν προσωπικὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτή του. Εἶναι κι αὐτὸ δυνατὴ μαρτυρία. Αὐθόρμητη κίνηση τῆς ψυχῆς ποὺ αἰσθάνεται πλημμυρισμένη ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὶς ἀνεκτίμητες δωρεὲς τοῦ Θεοῦ.
Παράλληλα ὅμως ὁ χριστιανὸς ὀφείλει νὰ δίνει καὶ μαρτυρία ζωῆς. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ζεῖ ἀποτελεῖ ἕνα καθημερινὸ κήρυγμα μὲ πολλοὺς ἀποδέκτες. Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, καθὼς τὸν παρατη­ροῦν, τὸν θαυμάζουν γιὰ τὴν ­ψυχική του ἰσορροπία, γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλ­πίδα του στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ἀγάπη ποὺ ἐκδηλώνει πρὸς ὅλους ἀ­­­διακρίτως, γιὰ τὴν ὑπομονὴ στὶς δυσ­κολίες, γιὰ τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς του νὰ συγχωρεῖ ἀκόμη κι αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀδικοῦν... Ἡ ὅλη ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ ὀφείλει νὰ ἀποτελεῖ ἔμπρακτη ἀπόδειξη ὅτι ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἐφαρμόζεται καὶ εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐξασφαλίζει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἀληθινὴ εὐτυχία.
Εἶναι ὅμως αὐτὸ ἐφικτὸ νὰ πραγματοποιηθεῖ στὴν ἐποχή μας;
2. ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ
Εἶναι ἐφαρμόσιμη ἡ μαρτυρία ὑπὲρ τῆς Πίστεώς μας; Μερικοὶ ἀ­­­­­πογοητεύονται, καθὼς βλέπουν τὸ ρεῦ­­μα τοῦ κακοῦ νὰ κατακλύζει τὰ πάντα μὲ ὁρμή. «Τί μπορεῖ νὰ κάνει ἕνας χριστιανός, ὅταν εἶναι μόνος του;», ἀναρω­τιοῦνται. «Τί νόημα ἔχει νὰ πηγαίνεις ἀντίθετα στὸ ρεῦμα;»
Κάτι ἀνάλογο θὰ μποροῦσε νὰ σκεφθεῖ καὶ ὁ πρώην δαιμονισμένος, ὅταν ὁ Κύριος τοῦ ὑπέδειξε νὰ γυρίσει στὴν πατρίδα του γιὰ νὰ διηγεῖται τὸ θαῦμα ποὺ ἔζησε. Νὰ γυρίσει, ἀλλὰ ποῦ;... Στὴ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν ποὺ ­ἔδιωξαν τὸν Χριστό! Νὰ μιλήσει σὲ ποιούς;... Στοὺς συμπατριῶτες του οἱ ὁποῖοι ἀντὶ νὰ χαροῦν γιὰ τὴν ἀπαλλαγή τους ἀπὸ τὴν τρομοκρατία τῶν δαιμόνων, στενοχωρήθηκαν γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ζημία ἀπὸ τὸν πνιγμὸ τῶν χοίρων καὶ ζήτησαν ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ φύγει μακριὰ ἀπὸ τὸν τόπο τους; Παρ’ ὅλα αὐτά, ἔκανε αὐτὸ ποὺ τοῦ ζήτησε ὁ Χριστός. «Καὶ ἀπῆλθε καθ’ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς». Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔγινε ἱεραπόστολος μέσα στὴν ἴδια τὴν πατρίδα του. Μιὰ ζωντανὴ μαρτυρία καὶ ἀπόδειξη τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ.
Δὲν γνωρίζουμε τὰ ἀποτελέσματα ἀ­­­πὸ τὴν παρουσία καὶ δράση του ἀνάμεσα στοὺς Γαδαρηνούς. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζουμε εἶναι ὅτι στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἔχουμε πάμπολλα παραδεί­γ­ματα ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι, ἂν καὶ ἐρ­γάστηκαν μόνοι τους, ἐπειδὴ εἶχαν σύμμαχο τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ­ἀξιώθηκαν νὰ δοῦν θαυμαστὰ ἀποτελέσματα. Ὁ ἅγι­­ος Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νεοκαισα­ρεί-ας (213-270 μ.Χ.), ὅταν ­ἐγκαταστά­θηκε στὴν ἐπισκοπική του περιφέρεια, βρῆ­κε μόνο 17 χριστιανούς. Ὅλοι οἱ ἄλλοι ­ἦ­­­ταν εἰδωλολάτρες. Ἐργάστηκε μὲ ζῆλο καὶ αὐταπάρνηση καὶ κατόρθωσε νὰ ­μεταστρέψει σχεδὸν ὅλη τὴν πόλη στὴ ­χριστιανικὴ πίστη. Ὅταν ἀπεβίωσε, στὴν περιοχή του εἶχαν μείνει μόλις 17 εἰδωλολάτρες. Ἂς μὴν ­ἀπογοητευόμαστε λοι­πόν. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἔλεγε ὅτι ἀρ­­κεῖ ἕνας ἄνθρωπος «ζήλῳ πεπυρωμένος» γιὰ νὰ διορθώσει ὁλόκληρη πόλη!
«Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός». Τὸ κάλεσμα τοῦ Κυρίου ἀκούγεται ­σήμερα περισσότερο ἐπίκαιρο παρὰ ποτέ. Εἶ­ναι ἐπείγουσα ἀνάγκη νὰ δώσουμε μαρ­­­τυρία Χριστοῦ μέσα στὸ ­σύγχρονο κόσμο. Σ’ ἕνα κόσμο ποὺ μοιάζει μ’ ἐ­­­κεῖ­νον τῶν Γαδαρηνῶν. Διότι καὶ ­σήμε­­­ρα ἐπιχειροῦν πολλοὶ νὰ διώξουν τὸν Χρι­στὸ ἀπὸ τὴ ζωή τους, ἀπὸ τὴν ­οἰκογένεια, τὸ σχολεῖο, τὴν κοινωνία... Ἂς μὴν ­κα­τα­θέσουμε τὰ ὅπλα. Ἂς ὁμολογοῦμε μὲ θάρρος αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε κι αὐτὰ ποὺ ζοῦμε... Ἡ ἐποχή μας ἔχει ­ἀνάγκη ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ θὰ δίνουν μὲ ἐν­θου­σιασμὸ μαρτυρία Χριστοῦ!

Ο ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ


Ο ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016
ΣΤ΄ Λουκᾶ: Τοῦ Ἀποστόλου: Γαλ. α΄ 11-19
Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ­ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνε­σιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυ­μα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.
Ο ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ
1. Ἡ θεοπνευστία τοῦ Εὐαγγελίου
Μὲ πόνο ψυχῆς ἀλλὰ καὶ ἔντονη ἀγανάκτηση ἀπευθύνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς χριστιανοὺς ποὺ εἶχαν ἐπηρεασθεῖ ἀπὸ ἰουδαΐζοντες ψευδοδιδασκάλους καὶ ζητοῦσαν νὰ ἐπαναφέρουν τὴν τήρηση τῆς περιτομῆς καὶ ἄλλων τελετουργικῶν διατάξεων τοῦ ἰου­­δαϊκοῦ Νόμου ὡς ἀπαραίτητων τάχα γιὰ τὴ σωτηρία τῶν πιστῶν. Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, προκειμένου νὰ δώσει τέλος σὲ ὅλα αὐτά, τονίζει ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ κηρύττει ὁ ἴδιος δὲν εἶναι δική του ἐπινόηση ἀλλὰ θεϊκὴ ἀποκάλυψη. Γράφει:
–Θέλω νὰ σᾶς κάνω γνωστό, ἀδελφοί, ὅτι τὸ Εὐαγγέ­­­­­­λιο ποὺ σᾶς κήρυξα δὲν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινη ἐπινόηση: «τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον». Διότι, ὅπως οἱ ὑ­πόλοιποι Ἀπόστολοι, ἔτσι κι ἐ­­­­γὼ δὲν τὸ παρέλαβα οὔτε τὸ διδάχθηκα ἀπὸ κάποι­­­ον ἄν­­­­­θρωπο ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, μὲ ἀποκάλυψη τοῦ Θε­­­οῦ.
Καὶ γιὰ νὰ σᾶς τὸ ἀποδείξω αὐτό, θὰ σᾶς ὑπενθυμίσω κάτι ποὺ ὅλοι ἔχετε ἀκούσει. Πρόκειται γιὰ τὴ διαγωγὴ ποὺ ἔδειξα κά­ποτε, ὅταν ἤμουν τυφλὰ προσηλωμένος στὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ κατεδίωκα μὲ μανία τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ τὴν κατα­στρέ­ψω.
Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ προόδευα στὸν Ἰουδαϊσμὸ περισσότερο ἀπὸ πολλοὺς συνομήλικους συμπατριῶτες μου καὶ ἔδειχνα ὑπερβάλλοντα ζῆλο γιὰ τὶς παραδόσεις τῶν πατέρων μας.
Ὅταν ὅμως εὐδόκησε ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος μὲ ξεχώρισε καὶ μὲ διάλεξε «ἐκ κοιλίας μητρός μου», καὶ μὲ τὴ χάρη Του μὲ κάλεσε καὶ ἀποκάλυψε στὸ βάθος τῆς ψυχῆς μου τὸν Υἱό Του γιὰ νὰ Τὸν κηρύττω στὰ ἔθνη, τότε λοιπὸν δὲν κατέφυγα σὲ ἄν­θρωπο γιὰ νὰ λάβω ὁδηγίες οὔτε ἀνέβηκα στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ συναντήσω τοὺς Ἀποστόλους, ἀλλὰ πῆγα στὴν Ἀραβία καὶ πάλι ἐπέστρεψα στὴ Δαμασκό.
Τὸ ὅτι ἀποσύρθηκε στὰ μέρη αὐτὰ πρὶν ξεκινήσει τὸ γιγαντιαῖο ἀποστολικό του ἔρ­­γο, τὸ ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος γιὰ νὰ τονίσει τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ κηρύττει δὲν προέκυψε ἀπὸ ἀνθρώπινες συνεννοήσεις, ἀλλὰ ἀποτελεῖ θεϊκὴ ἀποκάλυψη. Ὡστόσο καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνας φανατικὸς Ἰουδαῖος καὶ διώκτης τῶν Χριστιανῶν μετεστράφη ξαφνικὰ σὲ πρωτοπόρο Ἀπόστολο καὶ θερμότατο κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου φανερώνει, χωρὶς ἄλλο, ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν θεόκλητος. Μὲ θαυμαστὸ σημεῖο τὸν κάλεσε ὁ Θεὸς στὴ διακονία τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἦταν ἡ κλήση του ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ στὸ δρόμο γιὰ τὴ Δαμασκὸ ἀλλὰ καὶ οἱ ἐσωτερικὲς ἀποκαλύψεις ποὺ ἀκολούθησαν.
Ἐκεῖνο ποὺ ἔχει σημασία γιὰ ὅλους ἐμᾶς σήμερα εἶναι ὅτι μέσα στὴν Ἐκκλησία κρατοῦμε ἕνα μοναδικὸ θησαυρό: τὸ Εὐ­αγγέλιο. Τὴ φανέρωση τῆς Ἀλήθειας ὅπως τὴν ἀποκάλυψε ὁ Χριστὸς καὶ τὴν ἐμπιστεύθηκε στοὺς Ἀποστόλους γιὰ νὰ τὴν μεταδώσουν σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἂς ἐκτιμήσουμε πρεπόντως αὐτὸ τὸ θεϊκὸ δῶρο. Τὰ κείμενα τοῦ Εὐαγγελίου δὲν περιγράφουν ἁπλῶς τί συνέβη «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ», ἀλλὰ κομίζουν τὸ μήνυμα τοῦ Οὐρανοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἀποτελοῦν λόγο θεόπνευστο καὶ συνεπῶς πάντοτε ἔγκυρο, ζωντανό, διαχρονικὸ καὶ σωτήριο.
2. Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία
Ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἔτσι καὶ ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Κύριο τὴν ἐξουσία νὰ κηρύττουν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ νὰ ὁδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους στὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση μέσα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος ἀναφέρει στὴ συνέχεια ὅτι τρία χρόνια μετὰ τὴν ἡ­μέρα κατὰ τὴν ὁποία τοῦ φανερώθηκε ὁ Χριστός, ἀνέβηκε στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ συναντήσει ἀπὸ κοντὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο, κι ἔμεινε μαζί του δε­­καπέντε μέρες. Ἐκεῖ εἶδε μόνο ἄλλον ἕνα Ἀπόστολο, τὸν Ἰάκωβο, ὁ ὁποῖος ὡς γιὸς τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος ἦταν γνωστὸς ὡς Ἀδελφό­θεος.
Ἑορτάζει σήμερα ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος καὶ ἐπικαίρως ἀναγινώσκεται ἡ περικοπὴ αὐτὴ ὅπου ἀναφέρεται τὸ ὄνομά του. Βέβαια εἶναι λίγες οἱ ἀναφορὲς τῆς Ἁγίας Γραφῆς στὸ πρόσωπό του. Ἡ πιὸ ἀξιοσημείωτη εἶναι ἡ μαρτυρία ὅτι μία ἀπὸ τὶς ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστημένου Κυρίου ἔγινε προσωπικὰ σ’ αὐτόν (Α΄ Κορ. ιε΄ 7). Ἔτσι ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος ἐκλήθη στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο καί ἀναδείχθηκε στύλος τῆς Ἐκκλησίας, διότι διετέλεσε πρῶτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων.
Ἀκολούθησαν πολλοὶ ἄλλοι Ἐπίσκοποι ποὺ διαδέχθηκαν τὸν ἀπόστολο Ἰάκωβο στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μέχρι σήμερα. Καὶ συνεχίζεται ἔτσι αὐτὴ ἡ ἀδιάσπαστη ἁλυσίδα, ἡ ὁποία ὀνομάζεται «ἀπο­στολικὴ διαδοχή». Στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Πράγματι, εἶναι συγκλονιστικὸ νὰ σκέφτεται κανεὶς ὅτι κάθε Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι διάδοχος τῶν Ἀποστόλων μὲ σκοπὸ νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς: τὴ συμφιλίωση τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Θεό.
Ἂς δοξάζουμε τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ ποὺ μᾶς ἀξίωσε νὰ εἴμαστε μέλη τῆς ἁγίας Του Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας κι ἂς φροντίζουμε νὰ παραμένουμε πιστὰ τέκνα της, διότι μόνο στὴν Ἐκκλησία μποροῦμε νὰ ἐπιτύχουμε τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴ σωτηρία μας.
www.osotir.org

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Λόγος εις την Αʼ Κυριακή των Νηστειών (της Ορθοδοξίας) (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

  ( Ευαγγέλιο: Ιωαν. α΄ 43-51) Πόσο μεγάλη, πόσο φοβερή είναι η παρουσία του Θεού! Πόσο μεγάλη και πόσο φοβερή είναι η παρουσία του ζώντος Θ...