Φιλία πραγματική

του Αρχιμ.Χρυσόστομου Χρυσόπουλου

Η αυριανή γιορτή μας  αποκαλύπτει  μια άλλη διάσταση  της  φιλίας, εκείνης  που εγκαινιάζει  ο Κύριος  και καλεί όλους  μας  να την  επιλέξουμε στις σχέσεις  μας με γνωστούς  και συγγενείς.  Είναι η διάσταση  που χαρίζει  ακόμα και ζωή,  που  ανασταίνει σχέσεις και ανθρώπους.

Ο Χριστός και άλλες  φορές ανέστησε  άτομα (κόρη  του  Ιάειρου,  γιό της χήρας της Ναϊν),  ήταν  τυχαίες  συναντήσεις και πρωτοβουλίες του Θεανθρώπου. Στην περίπτωση όμως  του  Λαζάρου,  αν και γνώριζε  ότι είχε  χάσει την μάχη  με την ζωή, άφησε  να περάσουν ημέρες  και τότε πήγε.  Εκείνος  δάκρυσε  για πρώτη φορά  σε  ανάλογη περίσταση, ήταν φίλος Του.

Είχε πει και στους μαθητές  Του ότι ήταν φίλοι του, δεν  δίστασε  όμως να τους στείλει στην Ιεραποστολή , μέχρι  μαρτυρίου.  Τον  Λάζαρο τον έδωσε πρώτα στις απροστάτευτες  αδελφές  του και ύστερα  στην Εκκλησία  ως  Επίσκοπο Κιτίου  Κύπρου.

Θαύματα  γίνονται και σήμερα  ενώπιον ανθρώπων  που ήρθε  ο βιολογικός  θάνατος.  Η συμπαράσταση  από φίλους και οικείους,  η αλληλεγγύη  στην λύπη και στις  δύσκολες  στιγμές  της ζωής αυτών που έμειναν συνιστούν θαύμα σε εποχές αποξένωσης και ωχαδελφισμού, μοναξιάς και απομόνωσης. Απαιτεί  υπέρβαση σημαντικών προβλημάτων  και ενδοιασμών, η  ειλικρινής  ηθική υποστήριξη  στο  πένθος  οικογενειών. Όταν γίνονται  –και μάλιστα πλούσια και αυθόρμητα-,  έρχονται  ως συνάντηση  της  αγαπητικής  σχέσης  με την  ανιδιοτέλεια,  που πρέπει να μας χαρακτηρίζει  σαν ανθρώπους  και χριστιανούς.

Η κατάθλιψη,  η απογοήτευση,  η παραίτηση  ενώπιον  των προβλημάτων  μπορεί να φανούν  διέξοδα υπαρκτά  σε ώρα πένθους, αλλά όχι και σωτήρια. Όταν μοιραζόμαστε  την λύπη,  αυτή γίνεται ελαφρύτερη και όταν κάνουμε το ίδιο και την χαρά  αυτή γίνεται  εντονότερη.  Η θλίψη και η ευφροσύνη  υπάρχουν στην ζωή  κάθε ανθρώπου  ως  φυσική και συχνή εναλλαγή βιωμάτων που εξαρτώνται από τις καταστάσεις και τα γεγονότα.   Ανάλογα τις δυνάμεις  και τις αντιστάσεις που υπάρχουν αντιμετωπίζεται  η λύπη και διαχειρίζεται  η χαρά. Η αληθινή συμπαράσταση  σε τέτοιες δύσκολες στιγμές,  σαν αυτές που έζησε η  οικογένεια του Λαζάρου, πρέπει να είναι  χωρίς  σκοπιμότητα,  υστεροβουλία,  συμφέρον. Σε αντίθετη κατάσταση καταντά ψεύδος, καιροσκοπισμός, επιφάνεια  ακόμα και στυγνή εκμετάλλευση της ανάγκης του άλλου.

Ο  Χριστός  έδειξε ότι  ήταν  γνήσιος φίλος,  γι’ αυτό και όταν δει ανάλογη  συμπεριφορά   σε  ώρα  πένθους  άλλων, αφ’ ενός  μεν  εκτιμά  στην στάση μας,  αφ’ ετέρου  μας  φωνάζει να βγούμε   από  την κατάθλιψη, τον οδυρμό, την λήθη και  την φυγή.  Η  αγνή φιλία  περνά από την δοκιμασία στην   ωρίμανση, μέσα στον χρόνο  που έχει  διάφορες  εναλλαγές  και διακυμάνσεις. Για τον λόγο αυτό κάνει και άλλου είδους θαύματα.  Όταν ξεφύγει  από τα δάκρια  και τις  συμβουλές  και πάει σε δράσεις και πρωτοβουλίες, μπορεί να μην αναστήσει τον φίλο ή συγγενή σωματικά, θα τον κρατήσει όμως  ολοζώντανο στις σκέψεις, στις συζητήσεις, στις αναπολήσεις.

http://www.amen.gr/