ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015
ΙΓ΄ Λουκᾶ: ΚΣΤ΄ Κυριακῆς: Ἐφεσ. ε΄ 8-19
Ἀδελφοί, ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· — ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· — δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾿ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ͺᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.
.
Η ΕΝΟΧΗ ΑΝΟΧΗ
«Μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε»
Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος καλεῖ τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς νὰ διαχωρίσουν τὴ θέση τους ἀπὸ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο‧ «μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε», τοὺς λέγει. Δηλαδή, νὰ μὴ γίνεσθε μὲ τὴν ἀνοχή σας συγκοινωνοὶ καὶ συνένοχοι στὰ ἁμαρτωλὰ σκοτεινὰ ἔργα, ποὺ δὲν φέρνουν κανένα ὠφέλιμο καρπό. Αὐτὰ ἀντὶ νὰ τὰ σκεπάζετε καὶ νὰ τὰ ἀνέχεσθε, ὀφείλετε μᾶλλον νὰ τὰ ἐλέγχετε καὶ νὰ τὰ βγάζετε στὸ φῶς, ἀποδεικνύοντας πόσο ὀλέθρια εἶναι.
Πῶς γινόμαστε ὅμως συνένοχοι στὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας καὶ ποιὰ εἶναι ἡ στάση ποὺ ὀφείλουμε νὰ τηροῦμε ὡς Χριστιανοί;
Πῶς γινόμαστε ὅμως συνένοχοι στὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας καὶ ποιὰ εἶναι ἡ στάση ποὺ ὀφείλουμε νὰ τηροῦμε ὡς Χριστιανοί;
1. Ἡ ἐνοχὴ τῆς ἀνοχῆς
Ὁπωσδήποτε ὅταν ἁμαρτάνουμε ἔχουμε εὐθύνη καὶ εἴμαστε ἔνοχοι ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει ἐδῶ ὅτι εἴμαστε ἐπίσης ἔνοχοι ὅταν ἀμνηστεύουμε τὴν ἁμαρτία καὶ μένουμε σιωπηλοὶ καὶ ἀνεκτικοὶ στὰ παράνομα καὶ ἁμαρτωλὰ ἔργα ποὺ παρατηροῦμε γύρω μας.
Βέβαια, ὀφείλουμε νὰ διευκρινίσουμε ὅτι ἄλλο εἶναι νὰ δείχνουμε κατανόηση στὰ ἐλαττώματα τῶν ἄλλων καὶ νὰ τοὺς ἀνεχόμαστε μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀγάπη περιμένοντας τὴ διόρθωσή τους καὶ ἄλλο νὰ σιωποῦμε ἢ νὰ δικαιολογοῦμε τὴν κάθε παρεκτροπὴ χωρὶς νὰ ξεκαθαρίζουμε τὴ θέση μας. Σὲ αὐτὴν τὴ δεύτερη περίπτωση ἡ ἀνοχὴ εἶναι ἔνοχη, διότι προκαλοῦμε διπλὴ ζημιά: πρῶτον, πρὸς τοὺς ἄλλους, διότι δὲν τοὺς βοηθοῦμε νὰ συνειδητοποιήσουν τὸ σφάλμα τους· καὶ δεύτερον, σ’ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους, διότι μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου συνηθίζουμε στὸ κακὸ καὶ ὑπάρχει κίνδυνος κι ἐμεῖς νὰ παρασυρθοῦμε. Γιὰ παράδειγμα, ἂν ἔχουμε ἕνα συνέταιρο ποὺ προσπαθεῖ νὰ κερδίσει χρήματα μὲ ψεύδη, ἀδικίες ἢ ἄλλες παράνομες συναλλαγές, ἀσφαλῶς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ συμπράξουμε μαζί του οὔτε νὰ σιωπήσουμε. Ἡ δική μας ἀνεπίληπτη στάση καὶ σαφὴς ἀντίθεση, ἂν δὲν τὸν ἀναχαιτίσει, τουλάχιστον θὰ τὸν προβληματίσει. Ἄλλο παράδειγμα: Οἱ γονεῖς βλέπουν τὰ παιδιά τους ἀντὶ νὰ δημιουργοῦν οἰκογένεια μὲ τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας στὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, νὰ συζοῦν ἐλεύθερα. Εἶναι δυνατὸν νὰ σιωπήσουν μπροστὰ σὲ τέτοια ἐκτροπή; Ὡς πιστοὶ Χριστιανοὶ ἔχουν χρέος νὰ μιλήσουν στὰ παιδιά τους καὶ νὰ τοὺς ἐξηγήσουν ποιὸ εἶναι τὸ σωστό. Μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση ἀλλὰ καὶ μὲ σταθερότητα καὶ σαφήνεια. Ὄχι κάνοντας ἀβαρίες καὶ ὑποχωρήσεις, χάριν συναισθηματισμοῦ. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ παράδειγμα τοῦ ἱερέως Ἠλὶ ὁ ὁποῖος ἐνῶ ἔβλεπε τοὺς γυιούς του νὰ βεβηλώνουν τὸ θυσιαστήριο, δὲν τοὺς ἀπέτρεπε ἀποτελεσματικά, ἀλλὰ περιοριζόταν σὲ κάποιες χλιαρὲς συμβουλές: «Μή, τέκνα», τοὺς ἔλεγε. Μὴν τὸ κάνετε αὐτό, παιδάκια μου!… Ὅμως τὰ παιδιὰ δὲν μποροῦσαν ἔτσι νὰ συναισθανθοῦν τὴ σοβαρότητα τῆς παρεκτροπῆς τους κι ὁ Θεὸς ἀποδοκίμασε ὄχι μόνο αὐτὰ ἀλλὰ καὶ τὸν πατέρα τους γιὰ τὴν ἔνοχη ἀνεκτική του στάση.
Βέβαια, ὀφείλουμε νὰ διευκρινίσουμε ὅτι ἄλλο εἶναι νὰ δείχνουμε κατανόηση στὰ ἐλαττώματα τῶν ἄλλων καὶ νὰ τοὺς ἀνεχόμαστε μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀγάπη περιμένοντας τὴ διόρθωσή τους καὶ ἄλλο νὰ σιωποῦμε ἢ νὰ δικαιολογοῦμε τὴν κάθε παρεκτροπὴ χωρὶς νὰ ξεκαθαρίζουμε τὴ θέση μας. Σὲ αὐτὴν τὴ δεύτερη περίπτωση ἡ ἀνοχὴ εἶναι ἔνοχη, διότι προκαλοῦμε διπλὴ ζημιά: πρῶτον, πρὸς τοὺς ἄλλους, διότι δὲν τοὺς βοηθοῦμε νὰ συνειδητοποιήσουν τὸ σφάλμα τους· καὶ δεύτερον, σ’ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους, διότι μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου συνηθίζουμε στὸ κακὸ καὶ ὑπάρχει κίνδυνος κι ἐμεῖς νὰ παρασυρθοῦμε. Γιὰ παράδειγμα, ἂν ἔχουμε ἕνα συνέταιρο ποὺ προσπαθεῖ νὰ κερδίσει χρήματα μὲ ψεύδη, ἀδικίες ἢ ἄλλες παράνομες συναλλαγές, ἀσφαλῶς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ συμπράξουμε μαζί του οὔτε νὰ σιωπήσουμε. Ἡ δική μας ἀνεπίληπτη στάση καὶ σαφὴς ἀντίθεση, ἂν δὲν τὸν ἀναχαιτίσει, τουλάχιστον θὰ τὸν προβληματίσει. Ἄλλο παράδειγμα: Οἱ γονεῖς βλέπουν τὰ παιδιά τους ἀντὶ νὰ δημιουργοῦν οἰκογένεια μὲ τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας στὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, νὰ συζοῦν ἐλεύθερα. Εἶναι δυνατὸν νὰ σιωπήσουν μπροστὰ σὲ τέτοια ἐκτροπή; Ὡς πιστοὶ Χριστιανοὶ ἔχουν χρέος νὰ μιλήσουν στὰ παιδιά τους καὶ νὰ τοὺς ἐξηγήσουν ποιὸ εἶναι τὸ σωστό. Μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση ἀλλὰ καὶ μὲ σταθερότητα καὶ σαφήνεια. Ὄχι κάνοντας ἀβαρίες καὶ ὑποχωρήσεις, χάριν συναισθηματισμοῦ. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ παράδειγμα τοῦ ἱερέως Ἠλὶ ὁ ὁποῖος ἐνῶ ἔβλεπε τοὺς γυιούς του νὰ βεβηλώνουν τὸ θυσιαστήριο, δὲν τοὺς ἀπέτρεπε ἀποτελεσματικά, ἀλλὰ περιοριζόταν σὲ κάποιες χλιαρὲς συμβουλές: «Μή, τέκνα», τοὺς ἔλεγε. Μὴν τὸ κάνετε αὐτό, παιδάκια μου!… Ὅμως τὰ παιδιὰ δὲν μποροῦσαν ἔτσι νὰ συναισθανθοῦν τὴ σοβαρότητα τῆς παρεκτροπῆς τους κι ὁ Θεὸς ἀποδοκίμασε ὄχι μόνο αὐτὰ ἀλλὰ καὶ τὸν πατέρα τους γιὰ τὴν ἔνοχη ἀνεκτική του στάση.
.
2. Συναίσθηση εὐθύνης
Ποιὰ στάση λοιπὸν ὀφείλουμε νὰ τηροῦμε ὥστε νὰ μὴ γινόμαστε συγκοινωνοὶ στὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας; «Μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε», μᾶς προτρέπει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος. Ἔχουμε χρέος νὰ ἐλέγχουμε καὶ νὰ διαφωτίζουμε ὅσους βρίσκονται στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, ὄχι ὅμως καὶ νὰ τοὺς καταδικάζουμε. «Ἐλέγχειν, εἶπεν, οὐ κατακρίνειν», ὑπογραμμίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Πῶς;
Πρῶτον, μὲ τὸ παράδειγμά μας. Ἂν ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ ἴδια μας ἡ ζωὴ θὰ εἶναι τὸ φῶς, ποὺ διαλύει τὸ σκοτάδι καὶ γίνεται σιωπηλὸς ἔλεγχος τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου. Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Σέρβος ἐπίσκοπος τοῦ περασμένου αἰώνα καὶ θεολόγος μὲ παγκόσμια ἀκτινοβολία, σημειώνει: «Κανένα φῶς δὲν λάμπει μόνο στὸν ἑαυτό του. Τὸ φῶς τὸ ὁποῖο ἐμεῖς καταφέρνουμε νὰ ἀνάψουμε μέσα μας μὲ μακρὰ ἐξέγερση ἐνάντια στὴν ἁμαρτία καὶ τὶς ἀδυναμίες, μὲ μακρὰ τριβή, δὲν θὰ λάμπει μόνον σὲ μᾶς, ἀλλὰ θὰ τὸ βλέπουν κι ἐκεῖνοι ποὺ βρίσκονται στὸ σκοτάδι γύρω μας».
Ἐπιπλέον ἔχουμε ὑποχρέωση, ὅποτε μᾶς δίνεται κατάλληλη εὐκαιρία, νὰ ἐλέγχουμε καὶ μὲ τὰ λόγια μας. Πάντοτε μὲ σύνεση καὶ ἀγάπη νὰ προειδοποιοῦμε τοὺς ἀδελφούς μας γιὰ τὶς καταστρεπτικὲς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ τοὺς ἐνισχύουμε στὸν δρόμο τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἐπιστροφῆς.
Πολὺς λόγος γίνεται στὴν ἐποχή μας γιὰ τὴν ἀνεκτικότητα ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ὁμαλὴ κοινωνικὴ συνύπαρξη. Καὶ βέβαια, αὐτὸ ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται θετικό. Ὅμως μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀνεκτικότητας στὴν οὐσία ἐπιχειρεῖται νὰ καταστεῖ κοινωνικὰ ἀποδεκτὴ κάθε ἁμαρτία καὶ διαστροφὴ καὶ νὰ ἐξαφανιστεῖ κάθε φωνὴ διαμαρτυρίας καὶ ἐλέγχου. Ἂς μὴν ἀφήσουμε νὰ μᾶς ἐπηρεάσει αὐτὸ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα. Ἂς μὴν ἀφήσουμε τὸ σκοτάδι νὰ καλύψει τὰ πάντα γύρω μας. Ἂς ἀνάψουμε τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ! Τὸ φῶς ποὺ διαλύει τὰ σκοτάδια καὶ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο εἰρήνη καὶ ἐλπίδα!
Πρῶτον, μὲ τὸ παράδειγμά μας. Ἂν ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ ἴδια μας ἡ ζωὴ θὰ εἶναι τὸ φῶς, ποὺ διαλύει τὸ σκοτάδι καὶ γίνεται σιωπηλὸς ἔλεγχος τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου. Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Σέρβος ἐπίσκοπος τοῦ περασμένου αἰώνα καὶ θεολόγος μὲ παγκόσμια ἀκτινοβολία, σημειώνει: «Κανένα φῶς δὲν λάμπει μόνο στὸν ἑαυτό του. Τὸ φῶς τὸ ὁποῖο ἐμεῖς καταφέρνουμε νὰ ἀνάψουμε μέσα μας μὲ μακρὰ ἐξέγερση ἐνάντια στὴν ἁμαρτία καὶ τὶς ἀδυναμίες, μὲ μακρὰ τριβή, δὲν θὰ λάμπει μόνον σὲ μᾶς, ἀλλὰ θὰ τὸ βλέπουν κι ἐκεῖνοι ποὺ βρίσκονται στὸ σκοτάδι γύρω μας».
Ἐπιπλέον ἔχουμε ὑποχρέωση, ὅποτε μᾶς δίνεται κατάλληλη εὐκαιρία, νὰ ἐλέγχουμε καὶ μὲ τὰ λόγια μας. Πάντοτε μὲ σύνεση καὶ ἀγάπη νὰ προειδοποιοῦμε τοὺς ἀδελφούς μας γιὰ τὶς καταστρεπτικὲς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ τοὺς ἐνισχύουμε στὸν δρόμο τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἐπιστροφῆς.
Πολὺς λόγος γίνεται στὴν ἐποχή μας γιὰ τὴν ἀνεκτικότητα ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ὁμαλὴ κοινωνικὴ συνύπαρξη. Καὶ βέβαια, αὐτὸ ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται θετικό. Ὅμως μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀνεκτικότητας στὴν οὐσία ἐπιχειρεῖται νὰ καταστεῖ κοινωνικὰ ἀποδεκτὴ κάθε ἁμαρτία καὶ διαστροφὴ καὶ νὰ ἐξαφανιστεῖ κάθε φωνὴ διαμαρτυρίας καὶ ἐλέγχου. Ἂς μὴν ἀφήσουμε νὰ μᾶς ἐπηρεάσει αὐτὸ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα. Ἂς μὴν ἀφήσουμε τὸ σκοτάδι νὰ καλύψει τὰ πάντα γύρω μας. Ἂς ἀνάψουμε τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ! Τὸ φῶς ποὺ διαλύει τὰ σκοτάδια καὶ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο εἰρήνη καὶ ἐλπίδα!
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015
ΙΓ΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιη΄ 18-27
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.
.
ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
1. Γνωρίζουμε τόν ἑαυτό μας;
Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ποῦμε ὅτι ἔχουμε ὀρθὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Πολὺ περισσότερο δὲν εἶναι εὔκολο νὰ προχωρήσουμε στὴ μετάνοια καὶ τὴ διόρθωση. Ὡστόσο αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενο, ὅπως μᾶς τὸ ὑπέδειξε ὁ Κύριος μέσα ἀπὸ τὸν διάλογο μὲ τὸν πλούσιο νεανίσκο, ποὺ περιγράφεται στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή.
Κάποτε πλησίασε ἕνας πλούσιος ἄρχοντας τὸν Κύριο καὶ τὸν ρώτησε:
–Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;
–Γιατί μὲ ὀνομάζεις ἀγαθό, ἀφοῦ ἀπευθύνεσαι σὲ μένα μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος;… τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Κύριος. Κανεὶς δὲν εἶναι ἀπὸ μόνος του ἀπολύτως ἀγαθὸς παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Καὶ συμπλήρωσε: Γνωρίζεις τὶς ἐντολές: Νὰ μὴ μοιχεύσεις, νὰ μὴ σκοτώσεις, νὰ μὴν κλέψεις, νὰ μὴν ψευδομαρτυρήσεις, νὰ τιμᾶς τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου.
Ἀπόρησε ὁ νεαρὸς συνομιλητής, διότι κάτι ἄλλο περίμενε. Πράγματι, οἱ ἐντολὲς αὐτὲς τοῦ ἦταν πολὺ γνωστές. Γι’ αὐτὸ καὶ βιάστηκε νὰ βεβαιώσει τὸν Κύριο: «ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου»· δηλαδή, ὅλα αὐτὰ τὰ φύλαξα ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία.
Ὅλα;… Ὄχι ὅλα! Κάτι ἔλειπε. Κι ὁ καρδιογνώστης Κύριος τοῦ τὸ ἀποκάλυψε:
–Ἀκόμη ἕνα πράγμα σοῦ λείπει, τοῦ εἶπε. Ἂν θέλεις νὰ γίνεις τέλειος, πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ μοίρασέ τα στοὺς πτωχούς· ἔτσι θὰ ἀποκτήσεις θησαυρὸ στὸν οὐρανό. Κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις ὡς μαθητής μου ζώντας σύμφωνα μὲ τὸ παράδειγμα καὶ τὴ διδασκαλία μου.
Μὲ τὸν λόγο Του αὐτὸ ὁ Κύριος φανέρωσε στὸν πλούσιο νεανίσκο μιὰ κρυφὴ πτυχὴ τοῦ ἑαυτοῦ του, ἕνα ἀδιάγνωστο πάθος: τὴ φιλαργυρία. Πάθος σοβαρὸ κι ἐπικίνδυνο, διότι ὑποβαθμίζει τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ ἡ ψυχὴ προσκολλᾶται στὰ χρήματα καὶ δὲν μαθαίνει νὰ ἀγαπᾶ καὶ νὰ ἐμπιστεύεται τὸν φιλάνθρωπο Κύριο. Ἄρα λοιπὸν δὲν ἦταν σ’ ὅλα ἐντάξει ὁ νεαρὸς ἄρχοντας, κι ἂς διαβεβαίωνε ὅτι ἀπὸ μικρὸς τηροῦσε ὅλες τὶς θεῖες ἐντολές.
Ἀλλὰ μήπως ἐμεῖς ὡς χριστιανοὶ εἴμαστε σ’ ὅλα ἐντάξει ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ; Μερικὲς φορὲς νομίζουμε ὅτι εἴμαστε τάχα καλοί, ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε ὑποπέσει σὲ μεγάλες παραβάσεις καὶ ἐγκλήματα. Κι ὅμως ἔχουμε τόσα ἄλλα πάθη, βαθιὰ ριζωμένα στὴν ψυχή μας, ποὺ διαφεύγουν τὴν προσοχή μας! Ἂς ἐξετάσουμε προσεκτικὰ τὰ κίνητρά μας, τὶς σκέψεις, τὶς ἐπιθυμίες, τοὺς λόγους μας καὶ τότε θὰ ἀνακαλύψουμε πλῆθος ἀπὸ ἀδυναμίες ποὺ ὑπάρχουν μέσα μας. Ἂς σκεφθοῦμε ἀκόμη καὶ πόσες φορὲς μπορούσαμε νὰ κάνουμε κάποιο καλό, κι ὅμως τὸ παραλείψαμε. Γενικότερα, ἂς κάνουμε τακτικὰ τὴν αὐτοκριτική μας μὲ πολλὴ προσοχὴ καὶ θερμὴ προσευχὴ καὶ τότε θὰ ἀποκτοῦμε ὅλο καὶ καλύτερη γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Δὲν ἀρκεῖ ὅμως νὰ μείνουμε σ’ αὐτό. Ἡ ὀρθὴ αὐτογνωσία ἔχει νόημα, ὅταν ὁδηγεῖ σὲ μετάνοια κι ὄχι στὴ λύπη καὶ τὴν ἀπόγνωση ποὺ δοκίμασε ὁ πλούσιος νεανίσκος, ὅπως φαίνεται στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.
Κάποτε πλησίασε ἕνας πλούσιος ἄρχοντας τὸν Κύριο καὶ τὸν ρώτησε:
–Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;
–Γιατί μὲ ὀνομάζεις ἀγαθό, ἀφοῦ ἀπευθύνεσαι σὲ μένα μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος;… τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Κύριος. Κανεὶς δὲν εἶναι ἀπὸ μόνος του ἀπολύτως ἀγαθὸς παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Καὶ συμπλήρωσε: Γνωρίζεις τὶς ἐντολές: Νὰ μὴ μοιχεύσεις, νὰ μὴ σκοτώσεις, νὰ μὴν κλέψεις, νὰ μὴν ψευδομαρτυρήσεις, νὰ τιμᾶς τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου.
Ἀπόρησε ὁ νεαρὸς συνομιλητής, διότι κάτι ἄλλο περίμενε. Πράγματι, οἱ ἐντολὲς αὐτὲς τοῦ ἦταν πολὺ γνωστές. Γι’ αὐτὸ καὶ βιάστηκε νὰ βεβαιώσει τὸν Κύριο: «ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου»· δηλαδή, ὅλα αὐτὰ τὰ φύλαξα ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία.
Ὅλα;… Ὄχι ὅλα! Κάτι ἔλειπε. Κι ὁ καρδιογνώστης Κύριος τοῦ τὸ ἀποκάλυψε:
–Ἀκόμη ἕνα πράγμα σοῦ λείπει, τοῦ εἶπε. Ἂν θέλεις νὰ γίνεις τέλειος, πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ μοίρασέ τα στοὺς πτωχούς· ἔτσι θὰ ἀποκτήσεις θησαυρὸ στὸν οὐρανό. Κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις ὡς μαθητής μου ζώντας σύμφωνα μὲ τὸ παράδειγμα καὶ τὴ διδασκαλία μου.
Μὲ τὸν λόγο Του αὐτὸ ὁ Κύριος φανέρωσε στὸν πλούσιο νεανίσκο μιὰ κρυφὴ πτυχὴ τοῦ ἑαυτοῦ του, ἕνα ἀδιάγνωστο πάθος: τὴ φιλαργυρία. Πάθος σοβαρὸ κι ἐπικίνδυνο, διότι ὑποβαθμίζει τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ ἡ ψυχὴ προσκολλᾶται στὰ χρήματα καὶ δὲν μαθαίνει νὰ ἀγαπᾶ καὶ νὰ ἐμπιστεύεται τὸν φιλάνθρωπο Κύριο. Ἄρα λοιπὸν δὲν ἦταν σ’ ὅλα ἐντάξει ὁ νεαρὸς ἄρχοντας, κι ἂς διαβεβαίωνε ὅτι ἀπὸ μικρὸς τηροῦσε ὅλες τὶς θεῖες ἐντολές.
Ἀλλὰ μήπως ἐμεῖς ὡς χριστιανοὶ εἴμαστε σ’ ὅλα ἐντάξει ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ; Μερικὲς φορὲς νομίζουμε ὅτι εἴμαστε τάχα καλοί, ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε ὑποπέσει σὲ μεγάλες παραβάσεις καὶ ἐγκλήματα. Κι ὅμως ἔχουμε τόσα ἄλλα πάθη, βαθιὰ ριζωμένα στὴν ψυχή μας, ποὺ διαφεύγουν τὴν προσοχή μας! Ἂς ἐξετάσουμε προσεκτικὰ τὰ κίνητρά μας, τὶς σκέψεις, τὶς ἐπιθυμίες, τοὺς λόγους μας καὶ τότε θὰ ἀνακαλύψουμε πλῆθος ἀπὸ ἀδυναμίες ποὺ ὑπάρχουν μέσα μας. Ἂς σκεφθοῦμε ἀκόμη καὶ πόσες φορὲς μπορούσαμε νὰ κάνουμε κάποιο καλό, κι ὅμως τὸ παραλείψαμε. Γενικότερα, ἂς κάνουμε τακτικὰ τὴν αὐτοκριτική μας μὲ πολλὴ προσοχὴ καὶ θερμὴ προσευχὴ καὶ τότε θὰ ἀποκτοῦμε ὅλο καὶ καλύτερη γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Δὲν ἀρκεῖ ὅμως νὰ μείνουμε σ’ αὐτό. Ἡ ὀρθὴ αὐτογνωσία ἔχει νόημα, ὅταν ὁδηγεῖ σὲ μετάνοια κι ὄχι στὴ λύπη καὶ τὴν ἀπόγνωση ποὺ δοκίμασε ὁ πλούσιος νεανίσκος, ὅπως φαίνεται στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.
.
2. Ἡ σωτήρια μετάνοια
Σὰν κεραυνὸς ἔπεσαν τὰ λόγια τοῦ Κυρίου στὴν ψυχὴ τοῦ νέου. Ὁτιδήποτε ἄλλο ἂς τοῦ ζητοῦσε, ὄχι ὅμως νὰ ἀποχωρισθεῖ τὰ πλούτη του! Αὐτὸ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ κάνει. Γι’ αὐτὸ καὶ λυπήθηκε πάρα πολὺ καὶ ἔφυγε.
Τὸν εἶδε ὁ Κύριος ποὺ στενοχωρήθηκε τόσο πολὺ καὶ εἶπε στοὺς μαθητές Του:
–Ἀλήθεια, πόσο δύσκολα θὰ μποῦν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα! Εὐκολότερο εἶναι νὰ περάσει μία καμήλα ἀπὸ τὴ μικρὴ τρύπα ποὺ ἀνοίγει ἡ βελόνα, παρὰ νὰ μπεῖ ἕνας πλούσιος στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
–Καὶ ποιὸς μπορεῖ τότε νὰ σωθεῖ; ρώτησαν ἐκεῖνοι. Ἀφοῦ εἶναι τόσο πολὺ δύσκολο νὰ σωθοῦν οἱ πλούσιοι, ποὺ φαίνονται οἱ πλέον εὐνοημένοι, εἶναι δυνατὸν νὰ σωθοῦν οἱ ἄλλοι ποὺ στεροῦνται καὶ ὑποφέρουν;…
Καὶ ὁ Κύριος τοὺς ἀπάντησε:
─«Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν». Ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνουν μὲ τὶς ἀσθενεῖς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κατορθωτὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὴ Χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ πλούσιος νεανίσκος δὲν ἀκολούθησε τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Λυπήθηκε βέβαια· ὄχι ὅμως γιὰ τὰ πάθη του, ἀλλὰ γιὰ τὰ πλούτη του ποὺ δὲν ἤθελε μὲ κανέναν τρόπο νὰ ἀποχωρισθεῖ. Γι’ αὐτὸ καὶ τελικὰ ἔφυγε λυπημένος. Ἂν θέλουμε ὅμως ἐμεῖς πραγματικὰ νὰ σωθοῦμε, ὀφείλουμε νὰ μετανοήσουμε. Νὰ συναισθανθοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ ζητήσουμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Νὰ Τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς φωτίσει καὶ νὰ μᾶς ἐνισχύσει γιὰ νὰ ἀλλάξουμε ζωὴ καὶ νὰ διορθωθοῦμε.
Ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε. Τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατο γιὰ τὸν Θεό. Ἀκόμη καὶ ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος εἶναι δυνατὸν μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ μετανοήσει καὶ νὰ σωθεῖ. Ἀρκεῖ νὰ ταπεινωθεῖ καὶ νὰ καταφύγει στὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου.
Τὸν εἶδε ὁ Κύριος ποὺ στενοχωρήθηκε τόσο πολὺ καὶ εἶπε στοὺς μαθητές Του:
–Ἀλήθεια, πόσο δύσκολα θὰ μποῦν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα! Εὐκολότερο εἶναι νὰ περάσει μία καμήλα ἀπὸ τὴ μικρὴ τρύπα ποὺ ἀνοίγει ἡ βελόνα, παρὰ νὰ μπεῖ ἕνας πλούσιος στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
–Καὶ ποιὸς μπορεῖ τότε νὰ σωθεῖ; ρώτησαν ἐκεῖνοι. Ἀφοῦ εἶναι τόσο πολὺ δύσκολο νὰ σωθοῦν οἱ πλούσιοι, ποὺ φαίνονται οἱ πλέον εὐνοημένοι, εἶναι δυνατὸν νὰ σωθοῦν οἱ ἄλλοι ποὺ στεροῦνται καὶ ὑποφέρουν;…
Καὶ ὁ Κύριος τοὺς ἀπάντησε:
─«Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν». Ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνουν μὲ τὶς ἀσθενεῖς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κατορθωτὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὴ Χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ πλούσιος νεανίσκος δὲν ἀκολούθησε τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Λυπήθηκε βέβαια· ὄχι ὅμως γιὰ τὰ πάθη του, ἀλλὰ γιὰ τὰ πλούτη του ποὺ δὲν ἤθελε μὲ κανέναν τρόπο νὰ ἀποχωρισθεῖ. Γι’ αὐτὸ καὶ τελικὰ ἔφυγε λυπημένος. Ἂν θέλουμε ὅμως ἐμεῖς πραγματικὰ νὰ σωθοῦμε, ὀφείλουμε νὰ μετανοήσουμε. Νὰ συναισθανθοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ ζητήσουμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Νὰ Τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς φωτίσει καὶ νὰ μᾶς ἐνισχύσει γιὰ νὰ ἀλλάξουμε ζωὴ καὶ νὰ διορθωθοῦμε.
Ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε. Τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατο γιὰ τὸν Θεό. Ἀκόμη καὶ ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος εἶναι δυνατὸν μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ μετανοήσει καὶ νὰ σωθεῖ. Ἀρκεῖ νὰ ταπεινωθεῖ καὶ νὰ καταφύγει στὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου.
ΠΗΓΗ: Ο ΣΩΤΗΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου