ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31ης ΙΟΥΛΙΟΥ

ΟΛΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ

 

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

ΣΤ΄ Ματθαίου: Ματθ. θ΄ 1-8

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδί­αν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας — τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

ΟΛΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ

«Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν»

  Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς παρουσιάζει τὴ θαυματουργικὴ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ, τὸν ὁποῖο κατέβασαν ἀπὸ τὴ στέγη μπροστὰ στὸν Κύριο οἱ τέσσερις ἄν­­­­θρωποι ποὺ τὸν μετέφεραν. 

   Εἶναι πράγματι θαυμαστὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνας παράλυτος σηκώθηκε ὄρθιος καὶ ἄρχισε νὰ βαδίζει ­μεταφέροντας καὶ τὸ κρεβάτι του! Ὡστόσο στὸ ἴδιο θαῦμα βλέπουμε κάτι ἐπίσης ἐν­τυπωσιακό: τὸ ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τὰ πάντα! Ἀκόμη καὶ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας!
   Ἀξίζει λοιπὸν νὰ ὑπογραμμίσουμε τὴ μεγάλη αὐτὴ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει τὸ ἐσωτερικό μας.

1. ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

   Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος διέκρινε τὴ θερμὴ πίστη τοῦ παραλυτικοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸν μετέφεραν, πρὶν αὐτὴ φανερωθεῖ στὰ μάτια ὅλων τῶν παρευρισκομένων: «Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν», σημειώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Εἶδε ὁ Κύριος Ἰησοῦς τὴν πίστη τους καὶ χωρὶς νὰ περιμένει νὰ Τὸν παρακαλέσουν, ἀπευθύνθηκε στὸν ἄρ­ρωστο καὶ τοῦ χάρισε αὐτὸ ποὺ ­ἤθελε καὶ πολὺ περισσότερα ἀκόμη. Διότι μὲ τὴ θεϊκή του δύναμη τὸν θεράπευσε ὄχι μόνο στὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχή. Πρῶτα τοῦ εἶπε «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» κι ἔπειτα «ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου». Ἔτσι ὁ παραλυτικὸς ἔζησε διπλὸ τὸ θαῦμα. Καὶ πράγματι τὸ ἄξιζε! Διότι ἀσφαλῶς οὔτε αὐτὸς οὔτε οἱ συνοδοί του θὰ ὑποβάλλονταν σὲ τόσο μεγάλο κόπο, ἂν δὲν εἶχαν μέσα τους ἀκλόνητη τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ Κύριος εἶχε τὴ δύναμη νὰ θεραπεύσει τὸν ἀσθενή. Αὐτὴ τὴν ἰσχυρὴ πίστη ἐπιβράβευσε ὁ Κύριος μὲ τὸ θαῦμα καὶ τοῦ χάρισε τὴν θεραπεία πρὶν αὐτὸς νὰ τοῦ τὴν ζητήσει!
   Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ στὴ δική μας ζωή. Ὁ παντεπόπτης Κύριος μὲ τὸ στοργικό του βλέμμα παρακολουθεῖ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς ξεχωριστά. Βλέπει τὰ προβλήματα καὶ τὶς ­δυσκολίες μας... Γνωρίζει τοὺς πόθους καὶ τὶς ­ἐ­­­­πι­­θυμίες μας... Μετρᾶ κάθε βῆμα μας... Συμ­μετέ­χει στὸν ἀγώνα μας καὶ περιμένει νὰ ­βραβεύσει τοὺς νικητές! Ἂς ­καλ­λιεργοῦμε λοιπὸν τὴν πίστη, τὴν ὑπο­μονή, τὴν ἀ­­­­γά­­πη καὶ κάθε ἀρετὴ κι ἂς εἴμαστε βέ­­­βαιοι ὅτι τίποτε δὲν πάει χα­μένο.
   Καὶ ἀκόμη: Ὅταν αἰσθανόμαστε τὸ δίκιο νὰ μᾶς πνίγει ἢ ὅταν τὸ βάρος ἀπὸ κάποια ἀδικία ἢ συκοφαντία συντρίβει τὴν ψυχή μας, ἂς διατηροῦμε τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεὸς γνωρίζει τὴν ἀλήθεια καὶ Ἐκεῖνος θὰ ἀποδώσει τὸ δίκαιο.

2. ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΑΘΕΙΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ

   Τὴν ἴδια ὅμως ὥρα ποὺ ὁ παντογνώστης Κύριος φανέρωνε τὴν ­πίστη ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, κάποιοι ἄλλοι παρουσιάστηκαν μὲ μολυσμένες τὶς καρ­διές τους ἀπὸ τὸν φθόνο καὶ τὴν κακία. Ἦταν οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖ­οι, οἱ ὁποῖοι μόλις ἄκουσαν ὅτι ὁ Κύρι­ος ἔδωσε ἄφεση ἁμαρτιῶν στὸν παραλυτικό, ἄρχισαν νὰ σκέπτονται μέσα τους: «Οὗτος βλασφημεῖ»... «Κανεὶς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες παρὰ μόνον ὁ Θεός». Τότε ἦταν ποὺ φανερώθηκε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὸ μεγαλεῖο τοῦ παντογνώστου Κυρίου: «Ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν‧ ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Γνωρίζοντας ὁ Κύριος τὶς πονηρὲς σκέψεις τους στράφηκε καὶ τοὺς ρώτησε: Γιατί ἀφήνετε πονηρὲς σκέψεις νὰ κυκλοφοροῦν μέσα σας;... Καὶ ἀμέσως προχώρησε στὸ ἐντυπωσιακὸ θαῦμα, πού φανέρωσε τὴ θεία του δύναμη.

   Ἀξίζει νὰ προσέξουμε ἰδιαιτέρως τὴν παραπάνω σκηνή. Ἂν οἱ σκληρόκαρδοι Ἰουδαῖοι ἄρχοντες ἔμειναν ἀσυγκίνητοι καθὼς ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀποκάλυψε τοὺς βλάσφημους λογισμούς τους, ἐμεῖς τουλάχιστον ἂς φοβηθοῦμε κι ἂς πολεμοῦμε τὴν ἁμαρτία ἀκόμη καὶ ὅταν ἔρχεται ὡς σκέψη! Ἁμαρτία δὲν εἶναι μόνο τὸ νὰ κλέψει κανείς, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ ἐπιθυμήσει ξένα πράγματα. Κάθε κακὴ ἐπιθυμία ἢ σκέψη μολύνει τὴν καρδιά· κι ἂν δὲν φροντίσουμε νὰ τὴν ἀπομακρύνουμε, εὔκολα θὰ γίνει καὶ πράξη. Ἂς ἀγωνιζόμαστε λοιπὸν νὰ διώχνουμε κάθε πονηρὸ λογισμὸ μέσα ἀπὸ τὴν ψυχή μας.
   Ὅλα τὰ γνωρίζει ὁ Θεός, ἀκόμη καὶ τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο. Ἂς μὴν προσ­παθοῦμε νὰ κρυφτοῦμε. Ἀκόμη κι ἂν κατορθώσουμε νὰ ἀποκρύψουμε τὶς προθέσεις μας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους... Ἀκόμη κι ἂν ἀποφύγουμε ἐπιμελῶς νὰ ἐκτεθοῦμε στὰ μάτια τοῦ κόσμου... Ἀκόμη κι ἂν κανεὶς ἄλλος δὲν γνωρίζει τὰ κίνητρα τῶν ἐνεργειῶν μας... Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι βρισκόμαστε κάτω ἀπὸ τὸ βλέμ­­­μα τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τὰ πάν­­­­τα. Γι’ αὐτὸ ἂς Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χα­­ρίζει ἁγνὴ καὶ καθαρὴ καρδιά, ὅπου Ἐ­­­­­­­­­­­κεῖνος εὐαρεστεῖται νὰ κατοικεῖ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ     Προς Ρωμαίους (ιβ΄ 6-14)

Ἀδελφοί, έχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι.

Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες.
Εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

 

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

 

Ἀδελφοί, έχοντες χαρίσματα διαφορετικά, σύμφωνα μὲ τὴν χάριν ποὺ μᾶς ἐδόθηκε, ἂς τὰ χρησιμοποιήσωμεν, ἐὰν προφητείαν, ἀνάλογα μὲ τὴν πίστιν μας, ἐὰν ὑπηρεσίαν, εἰς τὸ ἔργον τῆς ὑπηρεσίας, ὁ διδάσκαλος, εἰς τὴν διδασκαλίαν, ἐκεῖνος ποὺ παρηγορεῖ, εἰς τὴν παρηγορίαν, ἐκεῖνος ποὺ δίνει κάτι, ἂς τὸ κάνῃ μὲ γενναιοδωρίαν, ἐκεῖνος ποὺ εἶναι προϊστάμενος, ἂς ἐργάζεται μὲ ζῆλον, ἐκεῖνος ποὺ ἐλεεῖ, ἂς ἐλεῇ μὲ χαράν.
Ἡ ἀγάπη νὰ εἶναι εἰλικρινής. Μισεῖτε τὸ κακὸν καὶ προσκολᾶσθε εἰς τὸ καλόν. Ὡς πρὸς τὴν ἀδελφικὴν ἀγάπην, νὰ εἶσθε γεμᾶτοι στοργὴν ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον· νὰ μὴ εἶσθε ὀκνηροὶ ὡς πρὸς τὸν ζῆλον, νὰ εἶσθε κατὰ τὸ πνεῦμα θερμοί, νὰ ὑπηρετῆτε τὸν Κύριον, νὰ χαίρετε διὰ τὴν ἐλπίδα σας, νὰ ἔχετε ὑπομονὴν εἰς τὴν θλῖψιν, νὰ ἐπιμένετε εἰς τὴν προσευχήν, νὰ συμμετέχετε εἰς τὰς ἀνάγκας τῶν χριστιανῶν, τὴν φιλοξενίαν νὰ ἐπιδιώκετε.
Εὐλογεῖτε ἐκείνους ποὺ σᾶς διώκουν, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

 

ΠΗΓΕΣ: Ο ΣΩΤΗΡ

              theomitoros.blogspot.gr