ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΙΑ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΓΕΡΓΙΟΥ ΝΤΑΒΕΛΟΥ (1985-2006) ΣΤΟ ΚΙΒΕΡΙ

Απόσπασμα από την ομιλία του Ιερέως Πέτρου Αθανασόπουλου (Εφημερίου Κιβερίου) στην εκδήλωση μνήμης για τον μακαριστό Ιερέα Γεώργιο Νταβέλο την 9ην Αυγούστου 2016 στο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας Κιβερίου
 "ΙΕΡΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Θ. ΝΤΑΒΕΛΟΣ"

Κιβέρι  Κυριακή 9 Ιουνίου 1985 

Κυριακή των Αγίων Πάντων απόγευμα. Εγκατάστασή  του στο Κιβέρι και ανάληψη καθηκόντων παρουσία του μακαριστού Μητροπολίτου Αργολίδος κυρού Χρυσοστόμου του Β’ (Δεληγιαννόπουλου)  .

Παραμονή εορτής του Τιμίου Προδρόμου 28 Αυγούστου 1989 Προχειρίζεται Πρωτοπρεσβύτερος από τον επίσης μακαριστό Μητροπολίτη Αργολίδος κυρό Ιάκωβο τον Β’ στην πανήγυρη του πολιούχου μας Τιμίου Προδρόμου .

    Ξεκινά αμέσως τις τακτικές Θείες Λειτουργίες στις μνήμες των Αγίων  και σαρανταλείτουργο  την σαρακοστή των Χριστουγέννων, ακόμη  δε και μέχρι να αρρωστήσει τηρεί το έθιμο της πρωτάγιασης, παραμονή των Θεοφανείων σε όλο το χωριό.

    Αναλαμβάνει κηρυκτικό έργο με ωραίο λόγο, μεστό και κατανοητό , όχι μόνο στην ενορία μας αλλά και σε πανηγύρεις Ιερών Ναών ανά την Μητρόπολη. Αρχίζει τα Κατηχητικά Σχολεία και τον Κύκλο μελέτης Αγίας Γραφής στο Κιβέρι  αλλά και ως Αρχιερατικός Επίτροπος της Περιφέρειας Αχλαδοκάμπου Άργους αναλαμβάνει τους κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής και τα Κατηχητικά Σχολεία στα διπλανά χωριά  Μύλους και Σκαφιδάκι μέχρι τα πρώτα προβλήματα με την καρδιά του.

Ταυτόχρονα αναπαύει και δέχεται εκατοντάδες χριστιανούς στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως  και τους καθοδηγεί πνευματικά.

     Ήδη αφουγκράζεται τους ενορίτες του και έχει αρχίσει να σκέφτεται για το που θα χτιστεί ένας Ιερός Ναός στον οποίο θα χωρούν όλοι οι εκκλησιαζόμενοι αλλά και δεν θα κουράζονται όρθιοι αλλά θα κάθονται.

Σκέψεις πολλές, σκόρπιες, τόποι διάφοροι, προτάσεις, κινήσεις με προσοχή με τελική κατάληξη τον χώρο που ευρισκόμαστε απόψε όπου προϋπήρχε Ναός εγκαινιασμένος του 1890, αφιερωμένος στο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου.

Αναλαμβάνει δραστικά μέτρα με μεγάλη  αποφασιστικότητα διότι στον περίβολο του προϋπάρχοντος ναού, του χώρου δηλαδή που ευρισκόμαστε βρίσκονταν το Κοιμητήριο του χωριού. Δείχνει υπομονή, δύναμη και θάρρος για να πείσει τους χωριανούς να ξεκινήσουν τις εκταφές (το σημαντικότερο και δυσκολότερο κατά τη γνώμη μου απ’ όλα) για να μεταφερθεί το Κοιμητήριο. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη ενέργεια του!

 1992

Συνεργάζεται με τους τοπικούς παράγοντες , βρίσκουν χώρο για το Κοιμητήριο και τον προετοιμάζει για να χτιστεί εκεί και Κοιμητηριακός Ναός. Όποιος πεθάνει πρώτος και ταφεί στο νέο Κοιμητήριο  το όνομα του Αγίου που θα φέρει θα αφιερωθεί και ο Ναός. Πρώτος λοιπόν, έτσι για την ιστορία, ο Θεόδωρος Ντούτσος και ο Ναός αφιερώνεται στου Αγίους Θεοδώρους, τον Τήρωνα και τον Στρατηλάτη. Προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες και συνυπογράφει τον Κανονισμό του Κοιμητηρίου και το μετατρέπει σε Δημοτικό Κοιμητήριο.

 

2 Ιουλίου 1995 

Ενώ έχουν απομείνει ελάχιστα μνημεία στον παρόντα χώρο, ήδη έχουν ξεκινήσει οι ενέργειες και είναι έτοιμος ο χώρος για τον θεμέλιο λίθο, ημέρα που εορτάζεται η Κατάθεση της Εσθήτος της Παναγίας μας.

     Προβληματισμοί, εργασία προσωπική, συντονισμός δεκάδων ανθρώπων επαγγελματιών, ταξίδια ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό για την εξεύρεση χρημάτων και πραγμάτων που θα τοποθετηθούν στον Ιερό Ναό.   Προσπαθεί να πηγαίνει στην πηγή, να έχει γνώση ο ίδιος και να μην παίρνει πράγματα από δεύτερο και τρίτο χέρι. Συμπαραστάτες του οι Κιβεριώτες που τον αγαπούσαν αλλά και οι Κιβεριώτες του εξωτερικού. Χάρισμα του ιδιαίτερο να καταφέρνει και να πείθει τον συνομιλητή του να βοηθήσει στο έργο που επιτελούσε. ‘Όμως ,κούραση συνεχής με αποτέλεσμα την επιδείνωση των προβλημάτων με την υγεία του που αφορούσαν  την καρδιά του.

15 Αυγούστου 2000 

Ημέρα μεγάλης χαράς. Τα Θυρανοίξια του Ιερού Ναού της Παναγίας μας. Σχεδόν όλα στη θέση τους. Μέσα στο Ναό πλέον, διότι να σημειωθεί όσο δεν υπήρχε Ναός, το 1996 λειτούργησε στην αίθουσα, , εδώ που βρισκόμαστε απόψε και την δεύτερη χρονιά το 1997 και κάθε χρόνο της Παναγίας (15 Αυγούστου) πάνω στον Ναό όπως ήταν κατά τη διάρκεια των εργασιών.

 

21 Οκτωβρίου 2001

Το μεγάλο  πανηγύρι. Πέταγε η καρδιά του. Τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Κιβερίου.

«Σήμερα παιδί μου πετάω στον ουρανό, είναι πολύ δύσκολα, όλα αυτά είναι για το όνομα του Θεού και της Παναγίας», ήταν τα λόγια του στη δημοσιογράφο μετά την λήξη της πρώτης Θείας Λειτουργίας των εγκαινίων.

 Δεν έχω να πω τίποτα, αφήνω την γραφίδα τη δική του να μας ταξιδέψει, επιλέγοντας δυο τρεις αράδες από το Πρακτικό που έγραψε εκείνη την ημέρα στο βιβλίο του Ναού:

 «Οι πολλές προετοιμασίες τελείωσαν . Η αγωνία δεμένη με την κούραση και τη χαρά κορυφώνεται. Είναι πράγματι γεγονός το τελούμενον ή με ανοιχτά μάτια βλέπω όνειρο και περί το μεσημέρι; Η ώρα πλησιάζει 6 το απόγευμα και ο ήχος των πολλών καμπανών που κρέμονται από το πανύψηλο καμπαναριό σου αναστατώνουν το νου και σου θυμίζουν το μεγάλο γεγονός…....οι στιγμές ιστορικές και ανεπανάληπτες .Το όνειρο πραγματώνεται και η φαντασία σαρκώνεται. Φτάσαμε εμείς οι μηδαμινοί και τιποτένιοι να γράψουμε αυτή την ιστορία; Όχι, η Παναγία μας πρωτοστατεί και Εκείνη μας δίνει θάρρος. Εκείνη ήθελε το Ναό της και βοήθησε με τον τρόπο της τους ανθρώπους της και έγινε. Τίποτα από μας χωρίς τη συγκατάθεσή της....ντύθηκε ο Ναός τα γιορτινά του και αυτή τη χαρά τη μετέδωσε σε όλο το εκκλησίασμα, μια χαρά που άρχισε το βράδυ της 20ης Οκτωβρίου 2001 και το τέλος της άδηλον και άγνωστο γράφετε μόνο στο αιώνιο βιβλίο της ουρανίου Βασιλείας."

    Ξεκινά την Αγιογραφία αμέσως το 2002 με πρώτο έργο την Πλατυτέρα των Ουρανών και τους Ιεράρχες μέσα στο Άγιο Βήμα.

    Τελειώνοντας θα σας παρουσιάσω δυο-τρία περιστατικά από τη ζωή του που αξίζουν να αναφερθούν.

-         Ευρισκόμενος στο νοσοκομείο λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε επιτελούσε και εκεί ποιμαντικό έργο. Ευρισκόμενος στην κλίνη ρωτούσε όταν έπεφτε στην αντίληψή ότι οι ασθενείς δεν μιλιούνται με τα δικά τους πρόσωπα τους έλεγε: «Δεν μιλιέστε με τα παιδιά σας; Πρέπει να συμφιλιωθείτε, να τα βρείτε , να εξομολογηθείτε. Ποιος μας λέει ότι θα βγούμε από δω; Πηγαίνετε και αλλού για εξομολόγηση αν δεν θέλετε σε μένα, αλλά θα έρθετε στο Κιβέρι να με βρείτε να μου το πείτε».

-         Άλλο περιστατικό που δείχνει την ιεροπρέπεια του ανδρός. Όταν πήγε για το χειρουργείο στις καρωτίδες είπε στο γιατρό επί λέξη επιτακτικά: « Δεν ξέρω πως θα με χειρουργήσεις αλλά δεν θα πειράξεις ούτε τρίχα από τα γένια και τα μαλλιά μου, γι’ αυτό σε πληρώνω όσο όσο ».    

-         Κάποια άλλη φορά όταν γύρισε από το Νοσοκομείο φώναξε απευθείας τον ταμία και του λέει : «Έφερα χρήματα για την Παναγία». Καλά , που τα βρήκες; τον ρώτησε. «Στο νοσοκομείο δεν ήμουν;  Από κει τα ΄φερα. ΄Επιασα κουβέντα με άλλους ανθρώπους και τους είπα για το Ναό και μου έδωσαν τα χρήματα για τα έργα που γίνονται».

-         Φεβρουάριος 2000. Γυρνώντας από επέμβαση που έκανε επέμενε να του βγάλουν εξιτήριο από το μεσημέρι. Είχε το λόγο του. Κατέβαινε με τον γαμπρό του Τάσο Κούρο και φτάνοντας δειλινό στην Παναγία απ’ έξω του λέει: « Άναψε τα μεγάλα φώτα και σβήσε το αυτοκίνητο να δω την Παναγία». Τέτοια ήταν η λαχτάρα του.

 

-        - Και το τελευταίο παράδοξο; που συνέβη τον Μάρτιο του 2006 στους Δ’ Χαιρετισμούς στον Πρόδρομο όταν ήμουν Διάκονος και είχαμε έρθει με τον μακαριστό Μητροπολίτη Ιάκωβο. Μέσα στο Άγιο Βήμα με ρωτούσε διάφορα πράγματα και ξεκίνησε κάποια στιγμή να με ξεναγεί μέσα στο χώρο και να μου λέγει που έχει τα άμφιά του, την βαλίτσα που παίρνει στα εξωκκλήσια με τ’ Αγιοπότηρα κ.α. Είχε το προαίσθημα ότι μετά από τέσσερις μήνες θα έφευγε απ’ αυτόν τον κόσμο και ότι μετά από 8 μήνες θα τον διαδεχόμουν ;  Ο Κύριος οίδεν........