Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

ΘΑΝΑΣΗ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Ο Θεός μου ο αλλοδαπός
Εκδόσεις: Ακρίτας, Αθήνα 2002 (γ’ έκδοση 2008), σελ.: 68
ISBN: 978-960-328-196-2

Μιας και είμαστε σε μέρες γιορτών, ένα από τα καλύτερα βιβλία για τα Χριστούγεννα (και όχι μόνο), που μπορείτε να διαβάσετε, είναι το βιβλίο του Θανάση Ν. Παπαθανασίου, «Ο Θεός μου ο αλλοδαπός». Ένα χριστουγεννιάτικο μήνυμα διαφορετικό, απ’ όσα έχουμε πολλές φορές συνηθίσει να ακούμε!

Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Όταν ο σύγχρονος άνθρωπος μιλάει για το θάνατο, εννοεί κάτι που βρίσκεται στο τέρμα της ζωής. Όμως αυτό το αυτονόητο συχνά μας δυσκολεύει να αναρωτηθούμε παραπέρα: Κατά πόσο αυτό που υπάρχει πριν από το θάνατο, είναι ζωή; Πόσο ζωή είναι να βιώνεις τον «άλλο» σαν ανταγωνιστή ή σαν απειλή; Πόσο ζωή έχουν τα έργα μας, αν είμαστε όντα με ημερομηνία λήξης; Τι όραμα ζωής φανερώνει το να γεννηθείς σε φάτνη, να βρεθείς σε άξενους τόπους και να καλέσεις σε φιλοξενία αφιλόξενους ανθρώπους;

Το βιβλίο αυτό επιμένει πως, αν ανασηκωθούμε στις μύτες των ποδιών μας και κοιτάξουμε πίσω απ’ το φράχτη που υψώνουν γύρω μας η εμπορευματοποίση, το βόλεμα και το φολκλόρ, θα μπορέσουμε ίσως να διακρίνουμε το μήνυμα που φέρνουν τα Χριστούγεννα. Θα είναι κέρδος· ακόμη κι αν μας πονέσουν οι μύτες των ποδιών μας…

Και ένα μικρό απόσπασμα (σελ. 20):

«Χριστός είναι Υιός Θεού, Θεός κι αυτός που ξενιτεύεται από τους ουρανούς Του για να κατέλθει στη γη ωσάν σε ξένο τόπο. […] Εργάτης, λοιπόν, σε ξένο τόπο (Ιω. 5:17). Μα κι εκεί ένας διαρκής μετανάστης υπήρξε: από την Παναγία συνελήφθη στη Ναζαρέτ, γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, φυγαδεύθηκε στην Αίγυπτο, ανατράφηκε στη Ναζαρέτ, έζησε σε ασταμάτητη μετακίνηση (Ματθ. 2-3, Λουκ. 2:1-5, Πράξ. 10:38-39) Μήπως δεν το ‘πε ο ίδιος; «Οι αλεπούδες έχουν καταφύγιο, και τα πουλιά έχουν φωλιές. Ο Υιός όμως του Ανθρώπου δεν έχει που να γείρει το κεφάλι» (Ματθ. 8:20)

Ένα βρέφος-μετανάστη λοιπόν είχε βάλει στο μάτι ο φονιάς Ηρώδης. Σας θυμίζει τίποτα; Μήπως στις μέρες μας ο Ηρώδης άφησε το παλιομοδίτικο σπαθί και άδραξε τη σβάστικα; Και τι θα πει άραγε «μετανάστης» στις μέρες μας; Πακιστανός στην Αγγλία; Έλληνας στη Γερμανία; Μήπως Αλβανός στην Ελλάδα; Ασήμαντα ανθρωπάκια σε ξένο τόπο, θα πείτε. Έλα, όμως, που ο παράξενος Θεός μου ταύτισε τον Εαυτό Του μαζί τους: «Ήμουνα ξένος… Όποιος περιθάλπει έναν απ’ αυτούς τους άσημους αδελφούς μου, περιθάλπει εμένα» (Ματθ. 25:31-46)»