Η Μεταμόρφωση του Χριστού και η αληθινή ομορφιά του ανθρώπου

                                                                                          Του π. Πέτρου Αθανασόπουλου

       Η Μεταμόρφωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού έγινε λίγο πριν το Πάθος Του στο όρος Θαβώρ, και συγκεκριμένα σαράντα ημέρες πριν σταυρωθεί. Η Εκκλησία την εορτάζει πανηγυρικά την 6^η Αυγούστου. Ανάλογα με το πότε εορτάζεται κάθε χρόνο το Πάσχα θα έπρεπε να εορτάζεται και η Μεταμόρφωση, αλλά επειδή χρονικά συμπίπτει με την Μεγάλη Σαρακοστή και δεν θα μπορούσε να εορτασθεί πανηγυρικά, η Εκκλησία όρισε την 6^η Αυγούστου μια ημερομηνία όχι τυχαία, αφού προηγείται σαράντα ημέρες από την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου), η οποία είναι σαν την Μεγάλη Παρασκευή.

      «Παρέλαβε ο Ιησούς τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον αδελφό του Ιωάννη και ανέβηκαν σε ένα ψηλό βουνό μόνοι τους. Και μεταμορφώθηκε μπροστά σε αυτούς και έλαμψε το πρόσωπό Του όπως ο ήλιος. Τα ιμάτιά του, έγιναν λευκά σαν το ίδιο το φως. Και ιδού ξαφνικά, φάνηκαν σε αυτούς ο Μωυσής και ο Ηλίας να συνομιλούν μαζί Του» (Ματθ. 17, 1-3).

       Έτσι περιγράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος την Μεταμόρφωση του Χριστού. Σκοπός της Μεταμορφώσεως του Κυρίου Ιησού  ήταν να στηριχθούν οι Μαθητές στην πίστη  ότι αυτός είναι ο Υιός του Θεού και να μη κλονισθούν για όσα θα έβλεπαν τις ημέρες εκείνες του Πάθους Του.

        Ο Χριστός σε μια συγκεκριμένη στιγμή επάνω στο όρος Θαβώρ φανέρωσε την δόξα της θεότητος Του, με την οποία ήταν ενωμένη η ανθρώπινη φύση από τη στιγμή της συλλήψεως στην κοιλία της Θεοτόκου. Αυτό σημαίνει ότι αποκάλυψε αυτό που ήταν!

        Η Μεταμόρφωση του Χριστού έγινε κατά την διάρκεια της ημέρας, οπότε οι Μαθητές είδαν δυο ήλιους τον αισθητό και το νοητό, όπως λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Ο αισθητός ήλιος κρύφτηκε και αφανίστηκε από τις ακτίνες της θεότητος του Χριστού. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει ότι οι μαθητές στο Θαβώρ έβλεπαν δυο ήλιους «ἓνα ἐν τῶ οὐρανῷ κατά τό ἔθος, καί ἓνα παρά τό ἔθος ».

         Να τονισθεί ότι στο γεγονός αυτό της Μεταμορφώσεως αποκαλύφθηκε η φανέρωση της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος, όπως έγινε και στον Ιορδάνη ποταμό με την Βάπτιση του Κυρίου. Ο Υιός και Λόγος του Θεού μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννου φανερώνοντας την θεϊκή Του δόξα, η φωνή του Θεού Πατέρα ακούγεται επιβεβαιώνοντας ότι αυτός είναι ο Υιός Του ο αγαπητός και το Άγιο Πνεύμα ήταν η φωτεινή νεφέλη που επισκίασε του Μαθητές.

        Επάνω στο Θαβώρ  ο Κύριος Ιησούς μεταμορφούμενος έδειξε ποιο ήταν το πρωτότυπο της δημιουργίας του ανθρώπου. Για πρώτη φορά ο Χριστός παρουσιάζει στα μάτια των ανθρώπων «το αρχέτυπον κάλλος της εικόνος», δηλαδή την αληθινή ομορφιά την οποία είχε αρχικά και στην οποία μπορεί να ξαναφθάσει ο άνθρωπος, αφού πλάσθηκε «κατ΄ εικόνα» του Θεού.

      Όλες οι εορτές που εντάσσονται στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας εκτός από Χριστολογικές είναι και σωτηριολογικές. Αυτό ισχύει και με την Μεταμόρφωση του Χριστού. Ο Χριστός με την Μεταμόρφωσή Του έδειξε την θέωση της ανθρώπινης φύσεως, αλλά και την δόξα όσων θα ενωθούν μ’ Αυτόν. Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός της υπάρξεως του ανθρώπου και αποτελεί κεντρικό σημείο της  σωτηριολογικής διδασκαλίας της Εκκλησίας.

         Άρα η Μεταμόρφωση προβάλλεται ως μια εμπειρία ζωής, η οποία σχετίζεται με τον Χριστό αλλά και τον κάθε άνθρωπο. Μας οδηγεί η γιορτή αυτή στο όρος της προσωπικής μας μεταμορφώσεως. Γι΄ αυτό εάν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό,  πρέπει να μεταμορφωθούμε μαζί Του! Χρειάζεται να έχουμε καθαρότητα βίου ώστε να  αξιωθούμε της θέας του φωτός της Μεταμορφώσεώς Του. 

           Γι’ αυτό ακριβώς ζούμε μέσα στην Εκκλησία, και δεν επιδιώκουμε να γίνουμε μόνο καλοί άνθρωποι, αλλά κατά Χάριν Θεοί, υιοί και θυγατέρες του Θεού, αγαπώντας  το  κάλλος και την ομορφιά του Χριστού και επιθυμώντας το «αρχαίον κάλλος».

            Ας παρακαλούμε το Χριστό που είναι «Φως εκ Φωτός» με αυτά τα λόγια:

          «Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, σημειωθήτω ἐφ’ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, ἵνα ἐν αὐτῷ ὀψώμεθα φῶς τὸ ἀπρόσιτον, καὶ κατεύθυνον τὰ διαβήματα ἡμῶν πρὸς ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου, πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, καὶ πάντων σου τῶν ἁγίων. Ἀμήν» (ευχή Α’ ώρας).

        Δηλαδή: Χριστέ, Εσύ που είσαι το αληθινό (πνευματικό) φως, το οποίο φωτίζει και αγιάζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο, ας σημειωθεί πάνω μας το φως του προσώπου Σου (ας φωτίσει τις ψυχές μας το δικό Σου θεϊκό φως), ώστε μέσα σ’ αυτό να δούμε το άφθαρτο, το απλησίαστο φως και καθοδήγησε τις ενέργειες μας για την εφαρμογή) των εντολών Σου, με τις πρεσβείες της Πανάχραντης Μητέρας Σου και όλων Σου των αγίων. Αμήν.