Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στην Αριανζό, κωμόπολη της Καππαδοκίας, από τον Γρηγόριο, επίσκοπο Ναζιανζού (1η Ιανουαρίου) και την Νόννα (5 Αυγούστου). Έχει δύο αδέρφια: τον Καισάρειο (βλέπε 9 Μαρτίου) και τη πασίγνωστη για την ευσέβειά της αδερφή Γοργονία (βλέπε 23 Φεβρουαρίου).
Η αγιασμένη κάρα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Πολύτιμο κειμήλιο της Ι.Μ. Βατοπαιδίου.
«Η ψυχή που αξιώθηκε να ενωθεί πνευματικά με το φως του Χριστού και φωτίστηκε από την ηθική ωραιότητα της απερίγραπτης δόξας Του, αφού την ετοίμασε για τον εαυτό του για θρόνο και κατοικία, γίνεται ολόκληρη φως και ολόκληρη πρόσωπο και ολόκληρη μάτι∙ και δεν υπάρχει κανένα μέρος αυτής της ψυχής που να μην είναι γεμάτο από τα πνευματικά μάτια του φωτός, δηλαδή κανένα μέρος της δεν είναι σκοτεινό, αλλ’ ολόκληρη αφού έγινε φως και πνεύμα και όλη αφού γέμισε μάτια, δεν υπάρχει μέρος σ’ αυτή που να χαρακτηρίζεται κάτω ή πίσω, αλλά από παντού είναι πρόσωπο, διότι έχει έρθει και έχει καθήσει πάνω σ’ αυτήν η απερίγραπτη ηθική ωραιότητα της δόξας του φωτός του Χριστού» (Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, ομιλία α΄).
Ο Άγιος Αναστάσιος έζησε τον 7ο αιώνα μ.Χ. στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Χοσρόη Β' (590-628 μ.Χ.) και του αυτοκράτορα Κωνσταντινούπολης Ηρακλείου και ήταν Πέρσης. Γεννήθηκε στο χωριό Ραζήχ της επαρχίας Ρασνουνί και ήταν γιος του μάγου Βαβ και αρχικά ονομαζόταν Μαγουνδάτ (κατ' άλλους Μαζοενδάτ).
Η Ιερά Μονή Σταυρονικήτα είναι η µικρότερη από άποψη µεγέθους µονή του Αγίου Όρους. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της χερσονήσου, µεταξύ των µονών Ιβήρων και Παντοκράτορος, µε θέα προς τον Στρυµονικό κόλπο. Η ιστορία της, ωστόσο, είναι εξίσου περιπετειώδης όπως και των λοιπών µονών. Η πρώιµη ιστορία της χάνεται στον 10ο και 11ο αιώνα. Ασαφής µαρτυρίες µας προσφέρουν τη δυνατότητα απλώς να εικάσουµε ότι κάποιος Νικήτας ή Σταυρονικήτας Νικηφόρος, αξιωµατικός του Τσιµισκή, είναι ο κτίτορας της µονής.
Καὶ ἔρχονται εἰς Ἱεριχώ· καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ Ἱεριχὼ καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλου ἱκανοῦ, ὁ υἱὸς Τιμαίου Βαρτίμαιος τυφλὸς ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. καὶ ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖός ἐστιν, ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν· υἱὲ Δαυΐδ Ἰησοῦ, ἐλέησόν με. καὶ ἐπετίμων αὐτῷ πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ· ὁ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε· φωνήσατε αὐτόν· καὶ φωνοῦσι τὸν τυφλὸν λέγοντες αὐτῷ· θάρσει, ἔγειρε· φωνεῖ σε. ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν. καὶ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ· ῥαββουνί, ἵνα ἀναβλέψω. καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ εὐθέως ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ἐν τῇ ὁδῷ. (κατὰ Μάρκον εὐαγγέλιο, κεφ. 10, 41-52).Πιστεύω πὼς μία ἀπὸ τὶς αἰτίες ποὺ μᾶς ἐμποδίζουν νὰ γνωρίζουμε τὸν πραγματικὸ ἑαυτό μας καὶ νὰ βρίσκουμε τὸν προσωπικό μας δρόμο εἶναι τὸ ὅτι δὲν ἔχουμε συναίσθηση πόσο τυφλοὶ εἴμαστε!
Ὅπως τὸν καιρὸ τῆς διακονίας τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο τῆς μετανοίας, τὰ καλὰ νέα ὅτι ἡ μετάνοια, ὅταν στρεφόμαστε πρὸς τὸν Θεό, μᾶς φέρνει πάντα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μέσα σ’ ἕνα πνεῦμα συμφιλιώσεως, ἔτσι κάνει τώρα καὶ ἡ Ἐκκλησία πρὶν τὴν Σαρακοστή, μᾶς φέρνει ἐνώπιον μιᾶς περιόδου προετοιμασίας, ὅπου ἐξετάζουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας ὅσο πιὸ βαθιὰ καὶ τίμια μποροῦμε, πρὶν βρεθοῦμε ἐνώπιον τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ, τῆς δύναμης Του καὶ τοῦ παραδείγματος ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔφυγαν μακρυὰ ἀπὸ τὸ κακό, πρόσφεραν τὸν ἑαυτό τους στὸν Θεό, ὁλοκληρώθηκαν καὶ σώθηκαν.
Ανεβαίνοντας τη σκάλα που βρίσκεται στα αριστερά της κεντρικής πύλης του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Παναγία την Παραμυθία. Μέσα σ’ αυτό μεταφέρθηκε μετά την τέλεση του θαύματος, που θα περιγράψουμε, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφία του 14ου αι. που βρισκόταν άλλοτε στη δεξιά άκρη του εξωνάρθηκα.
Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του δυναμικό ον. Ως εκ τούτου, ανέκαθεν αντιμετώπιζε τον πειρασμό του νεωτερισμού. Η ψυχή του ανθρώπου φέρει έμφυτη την έφεση αναζητήσεως καινοφανών πραγμάτων, ενώ το πνεύμα του δεν μπορεί να παραμείνει στάσιμο. Χωρίς τη δυναμική της εν Θεώ ζωής χάνει την έμπνευση και πνίγεται στην ακηδία, «καθήμενος εν χώρα και σκιά θανάτου»[1]. Γι’ αυτό χρειάζεται συνεχώς να αναπτύσσεται και να αποκτά νέες γνώσεις. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο ο άνθρωπος έχει ως προορισμό να αυξάνει «την αύξησιν του Θεού»[2], και οφείλει «εν καινότητι ζωής περιπατείν»[3]. Και ο τρόπος να αυξηθεί κάποιος εν Θεώ είναι να βάζει διαρκώς καινή αρχή στην πνευματική του ζωή.
«Ήρωας είναι κάποιος που δίνει τη ζωή του για κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό του» έχει πει ο Αμερικάνος καθηγητής και συγγραφέας, Τζόζεφ Κάμπελ. Όταν το πρωινό της 6ης Ιανουαρίου 2014 ο 15χρονος Αϊτζάζ Χασάν ξεκινούσε για το σχολείο του δεν σκόπευε να γίνει ήρωας. Είναι όμως στις δύσκολες στιγμές που εμφανίζεται ο ήρωας που έχουμε μέσα μας.
Ο χρόνος δεν έχει πάντα ίδια αποτελέσματα για τη μνήμη. Τις περισσότερες φορές την εξασθενεί, θαμπώνει τις μορφές εκείνων πού έφυγαν, αλλοιώνει τις φωνές τους, αφήνει μόνο μία μελαγχολική ανάμνηση πού ζωντανεύει από ένα μνημόσυνο, μία φωτογραφία, μία επίσκεψη σε έναν τόπο πού κάποτε βρεθήκαμε μαζί.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Κάποτε λοιπόν ήλθαν σ’ αυτόν [στον όσιο Μαρκιανό τον εν τη Κύρω] οι πρώτοι από τους αρχιερείς, αφού συναντήθηκαν κάπου.
Δηλαδή ο μεγάλος Φλαβιανός, επίσκοπος Αντιοχέων, ο θεοσεβης Ακάκιος, που
ανάφερα και πρωτύτερα, ο Ευσέβιος επίσκοπος των Χαλκιδέων* κι ο
Ισίδωρος, που τότε του είχε ανατεθή η διακυβέρνησι της πόλεως Κύρου.
Λουκ. ιζ’ 12-1912 καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, 13 καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. 14 καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. 15 εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, 16 καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. 17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; 18 οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; 19 καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.
Περιγραφή του βιβλίου:
Αποτελεί κοινό τόπο στη σύγχρονη βιβλιογραφία ότι πολλές από τις έννοιες της πολιτικής στην πρώιμη νεωτερικότητα (16ος-17ος αιώνας) συνιστούν στην πραγματικότητα εκκοσμικευμένες θεολογικές έννοιες, στο πλαίσιο μιας πολιτικής θεολογίας που κατέτεινε, εν μέσω θρησκευτικών διαμαχών και ερίδων, σε μια ουσιωδώς θεολογική πολιτική υπό νεωτερικό μανδύα. Δεν έχει όμως διασαφηθεί ότι στην ευτοπική γραμματεία της ίδιας περιόδου εμφανίζεται κυρίαρχα μια πολιτική θεοσοφία, καθώς πέρα από την κλασική και μεσαιωνική παράδοση, ο πολιτικός στοχασμός στους δύο αυτούς αιώνες έχει τουλάχιστον και άλλον έναν πυλώνα: το μυστικισμό –υπό τη μορφή των προφητειών, των αποκαλυπτικών κειμένων και της απόκρυφης γραμματείας– και τις scientiae occultae (αστρολογία, μαγεία, αλχημεία κ.ά.). Δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίζαμε τις ευτοπίες της πρώιμης νεωτερικότητας ως κείμενα πολιτικής θεοσοφίας, καθώς κομβικές τους έννοιες, πρακτικές και στοχεύσεις αντλούνται από τη θεοσοφία, ως πίστη σε μια απόκρυφη γνώση που είναι προσιτή σε κύκλους μυημένων, το μυστικισμό και τις scientiae occultae. Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται η ανάδειξη της απόπειρας θεμελίωσης και νομιμοποίησης της πολιτικής σε θεοσοφικές και μυστικιστικές έννοιες και πρακτικές στην πρώιμη νεωτερικότητα
Εφηβεία! Αγαπητοί γονείς, η περίοδος αυτή προκαλεί δέος σε μερικούς από εσάς. Ένταση, συγκρούσεις, καυγάδες, συζητήσεις, προβληματισμοί. Σίγουρα μερικές συμβουλές θα σας ήταν χρήσιμες για να μπορέσετε να διαχειριστείτε καταστάσεις.
Ας θεωρούμε, λοιπόν, ότι ο άνδρας είναι το κεφάλι και η γυναίκα το σώμα, όπως αποδεικνύει και τούτος ο αποστολικός συλλογισμός: «Ο άνδρας είναι η κεφαλή (δηλ. ο αρχηγός) της γυναίκας, όπως και ο Χριστός της Εκκλησίας. Ο Χριστός είναι και ο σωτήρας του σώματός Του, της Εκκλησίας. Όπως όμως η Εκκλησία υποτάσσεται στο Χριστό, έτσι και οι γυναίκες πρέπει σε όλα να υποτάσσονται στους άνδρες τους» (Εφ. 5:23-24).
Απόσπασμα από την εισαγωγή του Επισκόπου Κάλλιστου Διοκλείας
για το βιβλίο "Έγγαμοι Άγιοι".“Παράλαβε τους στεφάνους αυτών εν τη Βασιλεία Σου” λέει ο ιερέας στον Κύριό μας λίγο πριν την τελική ευλογία του γαμπρού και της νύμφης στο Ορθόδοξο μυστήριο του γάμου […]
Η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι αφηρημένη, αλλά προσωπική. Δίνει σημασία όχι στις γενικές αρχές ή σε κάποιον θεωρητικό κώδικα ηθικής, αλλά στη σωτηρία μοναδικών και ιδιαίτερων προσώπων δημιουργημένων κατ’ εικόνα Θεού. […]
|
ΣΑΒΒΑΤΟ 15/1 5:00 μ.μ |
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Ι.Ν ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ |
|
ΚΥΡΙΑΚΗ 16/1 7:00 π.μ |
ΟΡΘΡΟΣ- Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Ι.Ν ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ |
|
ΚΥΡΙΑΚΗ 16/1 5:00 μ.μ |
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Ι.Ν ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ |
|
ΔΕΥΤΕΡΑ 17/1 7:00 π.μ |
ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΟΡΘΡΟΣ-Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Ι.Ν ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ |
|
ΔΕΥΤΕΡΑ 17/1 4:30 μ.μ |
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Ι.Ν ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ |
|
ΤΡΙΤΗ 18/1 7:00 π.μ |
ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΟΡΘΡΟΣ-Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Ι.Ν ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ |
|
ΠΕΜΠΤΗ 20/1 9:00 μ.μ |
ΕΟΡΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ Ι.Ν ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ |
Επιμέλεια: π. Πέτρου Αθανασόπουλου
Το πρόσωπο που έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην Βάπτιση του Χριστού είναι ο Τίμιος Πρόδρομος, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής του οποίου την Σύναξη εορτάζουμε την επόμενη ημέρα της εορτής των Θεοφανείων, 7 Ιανουαρίου. Είναι ο Άγιος που τιμάται ιδιαιτέρως στην Ορθόδοξη Εκκλησία μετά την Υπεραγία Θεοτόκο αρκετές φορές μέσα στο έτος. Πρόκειται για μια μεγάλη φυσιογνωμία, έναν μεγάλο Προφήτη, που βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και είναι ο τελευταίος των Προφητών της Παλαιάς.
(Ματθ. δ’ 1-11)
Δεν υπάρχει ούτε μια εντολή τού Θεού που δεν έχουν παραβιάσει οι άνθρωποι. Δεν υπάρχει ούτε μία μοναδική εντολή τού Θεού που να έχουν τηρήσει οι άνθρωποι χωρίς να γογγύσουν και να διαμαρτυρηθούν. Και δεν υπάρχει ούτε μία εντολή τού Θεού που να παραβίασε ο Κύριος Ιησούς κι ούτε μία που να την τήρησε με γογγυσμούς και διαμαρτυρίες. Όλα όσα είχε στην επίγεια ζωή Του να υποφέρει, να τηρήσει και να υποστεί, τα εφάρμοσε με τέλεια ταπείνωση κι απόλυτη υπακοή στον ουράνιο Πατέρα Του. Κι αυτό για να διδάξει σ’ όλους εμάς την ταπείνωση και την υπακοή· να μας ενθαρρύνει στην αντοχή και την καρτερία· να μας δείξει πως όλες οι ουράνιες εντολές είναι και δυνατές και απαραίτητες για μας να τις τηρήσουμε, με την εποπτεία και την καθοδήγηση του παντεπόπτη και ζώντος Θεού. Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται για τη φτώχεια τους, παραπονούνται ότι δε γνωρίζουν την καταγωγή τους, μ’ όλο που όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν, αν κάνουν μια αναδρομή, ότι οφείλουν την ύπαρξή τους στο βασιλιά Θεό. Κι Εκείνος, ο Μονογενής κι αγαπητός Υιός τού Θεού, δεν παραπονέθηκε που γεννήθηκε σε φάτνη αλόγων ή που δεν είχε «που την κεφαλήν κλίνη». Οι άνθρωποι καταριούνται τους εχθρούς τους, αν και πολύ συχνά είναι τα δικά τους σφάλματα που έκαναν τους γείτονες εχθρούς τους και τους έστρεψαν εναντίον τους. Εκείνος όμως, ο αναμάρτητος Αμνός τού Θεού, αναγκάστηκε στην αγκαλιά της μητέρας Του ακόμα να δραπετεύσει σε γη μακρινή, για ν’ αποφύγει το ξίφος τού Ηρώδη. Κι όμως, Εκείνος δεν καταράστηκε τους εχθρούς Του.
12 Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν.
13 καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν
παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, 14 ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν
διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· 15 γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν
θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, 16 ὁ λαὸς ὁ καθήμενος
ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς
ἀνέτειλεν αὐτοῖς.
17 Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
H μητέρα Μαργαρίτα (κατά κόσμον Μαρία) Μιχαήλοβνα ήταν ηγουμένη της μονής του Προφήτου Ηλιού στο Μενζελίνσκ, της επισκοπής της Ούφας. Πρ...
