H Θεοτόκος Παρθένος Μαρία από πολύ νωρίς, ήδη από τον 1° μ.Χ. αιώνα απολάμβανε του σεβασμού και της αγάπης της πρώτης Εκκλησίας και των πιστών χριστιανών.
Ήδη μέσα από την Κ.Δ. διαφαίνεται η τιμή προς το πρόσωπο της Θεοτόκου: «Ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριούσι με πάσαι αἱ γενεαί» (Λουκ.1,48).
Από τα περιστατικά που περιγράφονται στην Κ.Δ. είναι έκδηλη η απόδοση τιμής και σεβασμού στο πρόσωπο της Παναγίας, κυρίως διότι ως Θεομήτωρ και Θεογεννήτρια συμμετέχει ουσιαστικά στην ενανθρώπηση του Κυρίου και στην εκπλήρωση του σχεδίου της θείας Οικονομίας για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
Ήταν αναμενόμενο η αγάπη των χριστιανών για την Μητέρα τον Θεού και το ενδιαφέρον τους για τα περιστατικά της ζωής της να είναι αυξημένο.
Από τις εορτές που αναφέρονται στο πρόσωπο της Παναγίας, εξέχουσα θέση κατέχει η Κοίμηση της Θεοτόκου, ίσως η παλαιότερη Θεομητορική εορτή.
Ο αρχικός πυρήνας της εορτής εντοπίζεται στα Ιεροσόλυμα και συνδέεται με τον ναό της Παναγίας στη Γεθσημανή, όπου υπήρχε και ο τάφος Της. Αργότερα βέβαια η εορτή εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την χριστιανοσύνη.
Την ένδοξη Κοίμηση και Μετάσταση της Θεοτόκου έχουν εγκωμιάσει με ειδικά αφιερωμένες ομιλίες πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας, ενώ εξαίσιοι ύμνοι και κανόνες έχουν συνθέσει προς τιμήν Της μεγάλοι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας. Αντίθετα με την ταπεινή γέννηση της Θεοτόκου, η Κοίμηση αποτελεί ένδοξο γεγονός και χαρμόσυνο.
«Με την ένδοξη Κοίμησή Σου οι ουρανοί αγαλλιάζουν από χαρά, και τα στρατεύματα των αγγέλων χαίρονται, όλη η γη ευφραίνεται, καθώς αναπέμπει ωδή εξόδιο στην Μητέρα Αυτού που είναι κυρίαρχος των όλων, σε Σένα Παναγία Παρθένε που είσαι άπειρη από γάμο, που λύτρωσες το ανθρώπινο γένος από την προγονική απόφαση - δηλ. της Εύας που αμάρτησε (από τους Αίνους της εορτής).
Αγαπητοί αδελφοί, τιμάμε την Παναγία,
αλλά δεν την υποτιμάμε ούτε την υπερτιμάμε.
Η Παναγία είναι μία και η Εκκλησία την έβαλε στο εικονοστάσι του τέμπλου, ώστε σε κάθε Ναό να είναι η μία Παναγία Παρθένος, η Θεοτόκος.
Πολλά, εξαίρετα και μεγάλα είναι τα επίθετα και οι τίτλοι της Κυρίας Θεοτόκου. Ας θυμηθούμε μερικά απ’ αυτά.
Η Παναγία είναι η «Ευδοκία του ουρανού». Ευδόκησε ο Θεός σε ένα πρόσωπο να κατοικήσει ολόκληρος. Ευδόκησε ο Θεός να θαυμάσει το κάλλος ενός ανθρώπου, την αγιότητα της Παρθένου.
Η Παναγία είναι η «Κόρη των προφητειών», είναι η «Κεχαριτωμένη». Έχουμε την Παναγία «του Μυστηρίου». Μία Παναγία που την ξεχνάμε. Έγινε όργανο στο μυστήριο των μυστηρίων, στο μυστήριο της αγάπης του Θεού, στο μυστήριο της σαρκώσεως του Θεού – Λόγου, στο μυστήριο της ενανθρωπήσεως.
Η Παναγία «της Υπακοής». Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της εξηγεί πως θα γίνει η μυστηριώδης κυοφορία και πως θα σαρκωθεί μέσα Της ο Υιός του Θεού, τότε η Παναγία υποτάσσεται πλήρως στο σχέδιο και την προαιώνιο βουλή του Θεού.
Έχουμε την «Ευλογημένη» Παναγία, όπως την απεκάλεσε η εξαδέλφη Της, Ελισάβετ. Είναι η πιο ευλογημένη ύπαρξη του κόσμου. Μέσα Της κατώκησε ολόκληρη θεότητα και ενώθηκε με όλη την ανθρωπότητα. Και έγινε το πλήρωμα του θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Η Παναγία «του Πόνου». Κάθε μητέρας η καρδιά πληγώνεται όταν το παιδί της υποφέρει. Αλλά μια καρδιά πληγώθηκε όσο καμιά άλλη καρδιά, βλέποντας τον Υιό Της τον αναμάρτητο, καρφωμένο πάνω στον Σταυρό.
Η Παναγία «της Εκκλησίας». Όταν οι Απόστολοι, μετά την Ανάσταση, συνάχθηκαν στο υπερώο για να περιμένουν το Άγιο Πνεύμα κατά την Πεντηκοστή, στο κέντρο τους ήταν η Παναγία.
Αλλά και «η Υμνογράφος» Παναγία:
«Ποιος άλλος έφτιαξε ωραιότερο ύμνο, από την ωδή που συνέθεσε η Παναγία και ψέλνουμε σε κάθε όρθρο (Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον…). Η Παναγία είναι ο πρώτος υμνογράφος της Εκκλησίας.»
Και τέλος, Παναγία «του Σταυρού». Καρφωμένος ο Κύριος στον Σταυρό, ενδιαφέρεται για την Αγία Μητέρα Του και Εκείνη οδυρομένη δέχεται να πάει με το νέο υιό της, τον Ιωάννη, όπως της υπέδειξε ο Κύριος.
Αδελφοί μου,
μόνο μία φορά μίλησε η Παναγία και έδωσε μία συμβουλή.
Στον Γάμο της Κανά, δείχνοντας τον Υιό Της: «ότι σας λέει Εκείνος, αυτό θα κάνετε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου