Ο πόλεμος των κακών λογισμών (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

 

Αδελφέ, να το ξέρεις ότι, όσο είμαστε σε αυτή τη ζωή, βαδίζουμε ανάμεσα σε παγίδες· γι’ αυτό, ας προσέχουμε πάντοτε τον εαυτό μας να μην πέσουμε μέσα σε παγίδα θανάτου. Γιατί είναι γεμάτες γλυκύτητα οι παγίδες του πονηρού, τις οποίες συνεχώς βάζει κρυφά μπροστά στην ψυχή μας, για να την παγιδεύσει και να την γκρεμίσει στην αιώνια κόλαση. Είναι δηλαδή πολύ βλαβερό να χαλαρώνουμε με τη μελέτη των κακών λογισμών και να τους αφήνουμε να μπαίνουν μέσα στην ψυχή μας.

Ας μη χαλαρώσουμε λοιπόν από τη γλυκύτητα των παγίδων του θανάτου και αφεθούμε στη μελέτη των κακών λογισμών. Γιατί αν ο κακός λογισμός βρει είσοδο στην ψυχή, την κάνει να νιώσει γλυκύτητα με την κακή μελέτη, και πλέον γίνεται γι’ αυτήν σαν μια παγίδα θανάτου, αν δεν διωχτεί με προσευχή και δάκρυα. Εμείς όμως ας μη χαλαρώσουμε ούτε μία στιγμή μελετώντας τους κακούς λογισμούς, αλλά ας καταφεύγουμε πάντοτε στον Θεό με προσευχή και στεναγμό και δάκρυα, για να γλιτώσουμε από όλα τα σκάνδαλα και τις παγίδες του πονηρού.

Επίσης, αδελφέ, να μη χάνεις το θάρρος σου από τους λογισμούς που σου έρχονται, γιατί είναι η αρχή του αγώνα. Να καταλάβεις αυτό που σου λέω από τη στέρνα με το βρόχινο νερό. Όταν δηλαδή βρέξει και μαζευτεί η ευλογία του νερού στη στέρνα, στην αρχή το νερό είναι θολό· όσο όμως περνά ο καιρός, γίνεται πιο καθαρό.

Και εσύ λοιπόν, αγαπητέ, να μη χάνεις το θάρρος σου. Γιατί λέει στη Γραφή: «Οι χείμαρροι της ανομίας με τάραξαν» (Ψαλμ. 17:5), αλλού όμως λέει: «Ο Θεός είναι για εμάς καταφύγιο και δύναμη, βοηθός στις σφοδρές θλίψεις που μας βρήκαν. Γι’ αυτό και δεν θα φοβηθούμε όταν θα σείεται η γη» (Ψαλμ. 45:2-3).

Όταν λοιπόν έρθει στον νου σου κακός λογισμός, φώναξε στον Κύριο με δάκρυα, λέγοντας: «Κύριε, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό, και κάνε ανίσχυρο τον πονηρό απέναντί μου». Γιατί ο Θεός είναι καρδιογνώστης και γνωρίζει ποιοι από τους λογισμούς προέρχονται από την κακή μας προαίρεση και ποιοι προξενούνται σ’ εμάς από την κακία των δαιμόνων.

Να γνωρίζεις και τούτο· ότι όσο αγωνίζεσαι και υπομένεις υπηρετώντας τον Κύριο, τόσο καθαρίζουν ο νους και οι λογισμοί σου. Γιατί ο Κύριος είπε: «Κάθε κληματόβεργα επάνω μου που δεν κάνει καρπό, την κόβω· και καθεμία που κάνει καρπό, την καθαρίζω, για να κάνει καρπό περισσότερο» (Ιω. 15:2). Μόνο να θέλεις να σωθείς· γιατί ο Κύριος βοηθά εκείνους που αγωνίζονται να βρουν τη σωτηρία.

Άκουσε και μία άλλη παραβολή για τους κακούς λογισμούς. Το καινούργιο κρασί, όταν το μαζέψουν από το πατητήρι και το βάλουν στα πιθάρια, στην αρχή τόσο πολύ βράζει, σαν να καίει από κάτω του πολύ δυνατή φωτιά, ώστε μερικά από τα πιθάρια δεν αντέχουν τη σφοδρότητα και σπάζουν από την πίεση· έπειτα όμως σιγά-σιγά ηρεμεί και μένει ακίνητο και καθαρίζει.

Έτσι και ο άνθρωπος· όταν απομακρυνθεί από αυτή τη ζωή για να υπηρετήσει τον Θεό και να ζήσει με υποταγή και θλίψεις για χάρη του Κυρίου, οι δαίμονες τον φθονούν και ταράζουν με διάφορους τρόπους τον νου του, βάζοντας μέσα του θολερούς λογισμούς για να τον κάνουν να πέσει. Σκοπός τους είναι, αν βρουν ένα δοχείο ελαττωματικό, να το σπάσουν, δηλαδή μια ψυχή άπιστη και διστακτική. Αν όμως ο άνθρωπος σταθεί ακλόνητος στην πίστη, αρχίζουν οι λογισμοί του σιγά-σιγά να ηρεμούν, και έτσι η καρδιά του γαληνεύει, και αφού καθαριστεί, δέχεται ολοφάνερα τις επισκιάσεις του αγίου Πνεύματος.

Αδελφέ, μήπως μπορεί το νησί που βρίσκεται στη μέση της θάλασσας να εμποδίζει τα κύματα να μη χτυπούν επάνω του; Αυτό που κάνει το νησί είναι να αντιστέκεται στα κύματα. Έτσι και εμείς: να εμποδίσουμε τους λογισμούς δεν μπορούμε, καθώς μάλιστα είμαστε εμπαθείς· να αντιστεκόμαστε όμως σε αυτούς και να εμποδίζουμε την είσοδό τους σ’ εμάς, μπορούμε. Αν όμως τους αφήνουμε να μπαίνουν μέσα μας, εκείνοι στη συνέχεια εξαπλώνονται και λίγο-λίγο καταστρέφουν την ψυχή.

 

(Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Δ’, Υπόθεση ΣΤ’, σελ. 89 και 115. Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2010)