.jpg)
" Μη κρίνετε!"
Ήταν μια Μ. Παρασκευή γύρω στο 1960. Και τα τρία αδέλφια
βρισκόμαστε στο πάρκο του Αμαρουσίου. Είχαμε πάρει κουτιά από τσιγάρα, από
χοντρό χαρτί, όχι σαν τα σημερινά. Τα είχαμε δέσει με κλωστή και τα γυρίζαμε
στη μικρή λιμνούλα με τα χρυσόψαρα. Η λίμνη δεν είχε πολύ βάθος, αλλά στα
παιδικά μας μάτια, φαινόταν πολύ βαθιά. Κάποια στιγμή ο Γιώργος που ήταν και
μικρότερος, παραπάτησε κι έπεσε μέσα στη λίμνη. Είχε πέσει στον πάτο και
κουνούσε απελπισμένα τα χέρια του. Αρχίσαμε οι δυο να φωνάζουμε. Στο πάρκο καθόταν
ένας πατέρας με τα δυο του παιδιά. Χωρίς χρονοτριβή έτρεξε, μπήκε στη λίμνη με
τα παπούτσια και τον τράβηξε πάνω. Τον θυμάμαι που κρεμ
όταν απ’ το χέρι του σα
βρεγμένο γατί.
Από τις πολλές φωνές μαζεύτηκε κόσμος πολύς και είδαν
έκπληκτοι τη σκηνή. Όλοι φώναζαν ότι το παιδί είχε άγιο, μέρα που ήταν. Ο «σωτήρας»
πήρε τα παιδιά του και έφυγε. Αργότερα έμαθα την ιστορία του. Ήταν ιερομόναχος,
αλλά κάποια στιγμή αποσχηματίστηκε και παντρεύτηκε. Και βέβαια δεν ήταν τόσο
εύκολο να τον αποδεχτεί η κοινωνία.
Θυμάμαι αργότερα τη μάνα μας που μας έλεγε:
-Μην κατακρίνετε κανένα άνθρωπο, Έτσι έκανα κι εγώ γι’ αυτόν
και όμως αυτός ο άνθρωπος έσωσε τη ζωή του παιδιού μου.
Τα χρόνια πέρασαν. Μια μέρα κάλεσαν το Γιώργο να ψάλλει σε
μια κηδεία, γιατί οι ψάλτες της ενορίας δεν μπορούσαν να πάνε. Όταν έφτασε,
κάποιος από το γραφείο κηδειών του είπε με κακεντρέχεια.
-Ξέρεις, αυτός ήταν παπάς και τα πέταξε!
Ο Γιώργος κοίταξε το όνομά του στην ανακοίνωση, κατάλαβε
ποιος ήταν, πήγε, του φίλησε το χέρι συγκινημένος, και είπε στον υπάλληλο.
-Εγώ δεν ξέρω τι ήταν,. Ένα ξέρω μόνον, ότι αν ζω σήμερα, το
οφείλω σ’ αυτό τον άνθρωπο!
Από το νέο βιβλίο του
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νεκταρίου «Στιγμές αγιότητας» των εκδόσεων της
Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ», σελ.178
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου