Η Θεία Κοινωνία στα φθισιατρεία

   

   Ὅταν ὁ Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης (†1962) ἦταν ἱεροκήρυκας Ἀττικῆς, πῆγε κάποτε νὰ λειτουργήσει στὸ φθισιατρεῖο τῆς «Σωτηρίας».

Ἐκεῖ του ἔφεραν οἱ νοσοκόμοι μία πιατέλα μὲ πολλὰ κουταλάκια.

- Τί τὰ φέρατε αὐτά; τοὺς ρώτησε.

- Μᾶς εἶπαν οἱ γιατροὶ νὰ κοινωνήσετε μ’ αὐτὰ τοὺς ἀσθενεῖς, ἀρχίζοντας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἐλαφρὰ καὶ προχωρώντας στοὺς πιὸ βαριά.

- Δὲν χρειάζονται αὐτά, ἀπάντησε μὲ πίστη ὁ ἱερέας. Ἔχω τὴν ἁγία λαβίδα.

Πραγματικά, στὴ θεία λειτουργία κοινώνησε κανονικά τους ἀσθενεῖς καὶ ὕστερα πλησίασε στὴν ὡραία πύλη γιὰ νὰ καταλύσει.

Τὸ ἔκανε αὐτὸ γιὰ νὰ τὸν βλέπουν ὅλοι, καὶ νὰ μάθουν οἱ γιατροὶ ὅτι ἡ θεία Κοινωνία εἶναι φωτιὰ ποὺ καίει τὰ πάντα.

                                                       ***

Ὁ μακαριστὸς Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), ὁ θεοφώτιστος λαϊκὸς ἱεροκήρυκας, κήρυσσε ἀκόμα καὶ στὸ νοσοκομεῖο «Σωτηρία»,

ὅπου ἄλλοι δὲν πλησίαζαν ἀπὸ τὸ φόβο τῆς φυματίωσης.

Ἐκεῖ τὸν ἀκολουθοῦσε ὁ ἱερέας π. Δημήτριος Παπαντώνης, ποὺ ἐξομολογοῦσε τοὺς φυματικοὺς καὶ τελοῦσε τὴ θεία Λειτουργία.

Μία μέρα ἕνας γιατρός, ποὺ παρακολουθοῦσε τὶς ὁμιλίες προβληματισμένος, πλησιάζει τὸν ἱεροκήρυκα καὶ τοῦ λέει:

- Κύριε Παναγόπουλε, ὁ ἱερέας εἶναι ἀδύνατον νὰ καταλύει τὸ περιεχόμενο τοῦ ἁγίου Ποτηρίου. Κοινωνοῦν τόσοι ἀσθενεῖς ἀπὸ αὐτό,

κι ὅπως εἶναι γνωστό, τὸ μικρόβιο τῆς φυματιώσεως μεταδίδεται μὲ τὸ σάλιο. Τί κάνει λοιπὸν ὁ ἱερέας τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου ποῦ περισσεύει;

Τὸ χύνει στὸ χωνευτήρι; Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι μεγάλη ἁμαρτία;

- Τέτοιο πράγμα δὲν γίνεται ποτέ, ἀντέτεινε ὁ ἱεροκήρυκας. Ὁ Χριστὸς δὲν μολύνεται ἀπὸ μικρόβια.

Κι ἀπὸ τὰ ἄχραντα Μυστήρια δὲν ὑπάρχει κανένας κίνδυνος μολύνσεως.

Ὁ γιατρὸς ὅμως δὲν μποροῦσε νὰ πιστέψει. Τότε ἐκεῖνος τὸν προέτρεψε νὰ παρακολουθήσει τὴν ἑπόμενη θεία Λειτουργία, καὶ στὸ τέλος νὰ σταθεῖ κάπου, ὥστε νὰ βλέπει τὶς κινήσεις τοῦ ἱερέα τὴν ὥρα τῆς καταλύσεως.

Ἔτσι κι ἔγινε. Ὁ γιατρὸς εἶδε μὲ τὰ μάτια του τὸ λειτουργὸ νὰ καταλύει τὸ περιεχόμενο τοῦ ἁγίου Ποτηρίου. Τὸν εἶδε μάλιστα νὰ ρίχνει νάμα δύο-τρεῖς φορές, φροντίζοντας νὰ μείνει οὔτε ἴχνος ἀπὸ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου.

Ἀπὸ τότε ὁ γιατρός, ὄχι μόνο πίστευε, ἀλλὰ καὶ ἐκκλησιαζόταν καὶ κοινωνοῦσε μαζὶ μὲ τοὺς ἀσθενεῖς.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο « Θαύματα καὶ Ἀποκαλύψεις ἀπὸ τὴ Θεία Λειτουργία» ἔκδ. Ι. Μονῆς Παρακλήτου.