Αξίζει πιότερο και από τα μαργαριτάρια!
Απλώνει χέρι βοηθείας στο φτωχό, γενναιόδωρη είναι προς τους δυστυχισμένους.
Δύναμη και αξιοπρέπεια είναι ντυμένη.
Το στόμα της το ανοίγει με σοφία και έχει καλοσυνάτες διδαχές στη γλώσσα της!» (Παροιμίες, 31ο κεφ.)
Έτσι χαρακτηρίζει την άξια γυναίκα ο Παροιμιαστής, Θεοφιλέστατε, Σεβαστοί πατέρες, Τιμία των ευλαβών μοναζουσών Χορεία, Χριστιανοί μου αγαπητοί.
«Το στόμα της το ανοίγει με σοφία και έχει καλοσυνάτες διδαχές στη γλώσσα της». Αυτό το στόμα το γλυκύ με τα μελιστάλακτα σοφά λόγια που πλημμύριζε όλους μας με λόγους χάριτος για πενήντα και πλέον χρόνια έκλεισε. Σφράγισε για την εδώ πρόσκαιρη ζωή. Η ευλαβεστάτη, ενάρετος και σεμνοτάτη Μοναχή Νεκταρία, η δική μας γερόντισσα, όπως την αποκαλούσαμε «μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν», αναχώρησε από τα πρόσκαιρα και ευτελή προς τα θυμηδέστερα και θεοφιλή σκηνώματα.
Πέταξε ο Άγγελος για τον ουρανό!! Αναστάσιμη μέρα, Κυρίου ημέρα πριν ξεκινήσουν οι Ακολουθίες αναχώρησε για την βασιλεία του Θεού στην ουράνια Θεία Λειτουργία! Όπως κάθε άνθρωπος πλασμένος από χώμα, έτσι και η μακαριστή, ευλαβεστάτη Μοναχή Νεκταρία «τό κοινόν τοῦ βίου ἔταξας χρέος», έφυγε από κοντά μας για τον εραστή της καρδιάς της, για τον ουράνιο Νυμφίο που αγάπησε από την παιδική της ηλικία!
Τούτη την στερνή ώρα του αποχωρισμού δένεται η γλώσσα μου και δεν μπορώ να εκφράσω αυτά που θέλω να πω. Όμως εκπροσωπώντας ας πούμε, την δεύτερη γενιά που πέρασε από τα κατηχητικά σχολεία και τους Πατέρες, παιδιά δικά της, να απευθύνω δύο σκέψεις που έρχονται στο νου μου.
Εργάσθηκε θεαρέστως στον αμπελώνα του Κυρίου με πολύ κόπο και μόχθο για μία πεντηκονταετία και πλέον. "Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός" , όπως η διψασμένη έλαφος τρέχει με πόθο προς τις πηγές των υδάτων , έτσι σε ποθεί, Θεέ μου, η ψυχή μου, λέει ο ιερός ψαλτήρας.
Έτσι και η μακαριστή Μοναχή Νεκταρία σαν ελάφι δίψαγε για τον λόγο του Θεού. Αγάπησε τον Χριστό από την παιδική της ηλικία και σ’ Αυτόν αφιερώθηκε σε όλη της τη ζωή. Ερχόμενη από το Άργος στη Νέα Κίο ανέλαβε έργο ιεραποστολικόν. Ασχολήθηκε με τα Κατηχητικά Σχολεία της Ενορίας αφού τα οργάνωσε πρώτα και μέριμνά της ήταν η διάδοση του λόγου του Θεού. Αναγέννησε πνευματικά δύο γενεές ανθρώπων, μικρών παιδιών και νέων και έσπειρε τον λόγο του Θεού στις καρδιές όλων μας.
Ασχολήθηκε με το φιλανθρωπικό έργο, αθόρυβα, με τα πνευματικά της παιδιά Ευπραξία και Αγνή αλλά και με τις κυρίες της Χριστιανικής Εστίας, στις οποίες κάθε Κυριακή έκανε κύκλο Αγίας Γραφής.
Η Κυριακή τολμώ να πω ήταν η αγαπημένη της ημέρα, γι’ αυτό και ο Θεός την κάλεσε κοντά Του ημέρα Κυριακή. Ξυπνούσε με Δοξολογία στον Άγιο Θεό, πάντοτε προσευχομένη στον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης και της Θεομάνας, κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων και μετά εντρυφούσε στη μελέτη των Θείων Γραφών.
«Να αγαπάτε παιδιά μου την Κυριακή, να μην αμαρτάνετε», ήταν τα λόγια της. Διψούσε αληθινά για τον λόγο του Θεού. Δεν είναι τυχαίο που την θυμούνται όλοι μ’ ένα βιβλίο στο χέρι. Την στόλιζαν πολλές αρετές. Η γερόντισσα ήταν της Εκκλησίας, ήταν φτιαγμένη για την Εκκλησία, στολισμένη με τη Χάρη της Εκκλησίας, ένδυμά της η Εκκλησίας και καύχημά της η Εκκλησία.
-Ήταν σεμνή! Αντηχεί η φωνή της στα αυτιά μου: «Οι γυναίκες πρέπει να είναι σεμνές, να μην ντύνονται άσχημα, να προσέχουν…», μέχρι σημείου να παρεξηγηθεί.
-Αγαπούσε την αγνότητα! Αγάπησε την παρθενία! «Να προσέχετε παιδιά μου μέχρι το Γάμο! Να προσεύχεσθε να σας δίνει δύναμη ο Θεός, αλλά και μετά το Γάμο να προσέχετε, να μην στεναχωρείτε τον Θεό».
-Είχε πραότητα! Ποτέ δεν θύμωνε, δεν προσέβαλλε! Την διέκρινε η ηρεμία και το μετέδιδε και στους άλλους, ώστε να επιθυμείς τη συντροφιά της!
-Ήταν φίλη των Θείων Γραφών! «Τό λόγια τοῦ Κυρίου λόγια ἀγνά». Δεν περνούσε ώρα εάν δεν άνοιγε το Ευαγγέλιο του Θεού. Σου πρότεινε να καθίσεις και σε λίγα δευτερόλεπτα σε είχε βάλει απέναντι και σου διάβαζε περικοπές από το ευαγγέλιο, από εκεί που είχε σταματήσει την περασμένη φορά.
-Είχε το «ακατάκριτον». Δεν κατέκρινε κανέναν. Είχε αγάπη πολλή! Αν κάποιος της έλεγε κάτι για κάποιον η απάντησή της ήταν «συγχώρα και προχώρα». Τελειώνω όμως εδώ. Και αυτά που είπα, ξέρω ότι δεν τα ήθελε. Να με συγχωρέσεις γερόντισσα γι’ αυτό!
Από το πνευματικό φυτώριο που δημιούργησε με τις συμμονάστριές της και αγαπημένα της παιδιά, αδελφές Ευπραξία και Αγνή βγήκαν οικογενειάρχες με αρχές, επιστήμονες και κληρικοί έξι τον αριθμό μέχρι σήμερα! «Να είσαστε κοντά στο Χριστό, να αγαπάτε το Χριστό και να διαβάζετε το Ευαγγέλιο». Μιλούσε για τον Παράδεισο και άλλαζε η όψη της, αλλοιωνόταν η μορφή της! Θυμάμαι μία φορά από τις πολλές! «Παιδιά μου, αγαπήστε τον Χριστό, να είστε καλοί άνθρωποι, καλοί χριστιανοί, να μην αμαρτάνετε και στεναχωρούμε τον Χριστό, για να πάμε κοντά του στον Παράδεισο! Εκεί όλη μας την ζωή θα ψάλλουμε τον Χριστό, δεν θα έχουμε έννοιες για τίποτα άλλο».
Ρωτάνε τα παιδιά:
- Γερόντισσα , στον Παράδεισο θα έχουμε σχολείο;
- Μήτε σχολείο θα έχουμε παιδιά μου, μήτε τίποτα. Μόνο με το Χριστό θα είμαστε και θα χαιρόμαστε αιώνια!
Γερόντισσά μου, έφθασε η ώρα!! Θα στερηθούμε την φυσική σου παρουσία, όμως σου δίνουμε υπόσχεση εμπρός στο σεπτό σκήνωμά σου, θα κρατήσουμε τους λόγους σου χαραγμένους στις καρδιές μας και να μας στέλνεις την ευχή σου, να προοδεύουμε στη ζωή μας, αλλά και στην πίστη μας!
Πορεύου εν ειρήνη Γερόντισσά μας καλή!
Σε αναμένουν στη Βασιλεία του Θεού δικά σου πρόσωπα. Εκτός των σαρκικών σου γονέων και συγγενών, θα συναντήσεις τον αγαπημένο σου Άγιο, τον Άγιο Νεκτάριο, που έφερες αλλά και τίμησες το όνομά του με την οσία σου βιοτή!
Σε αναμένει ο πνευματικός σου πατέρας, ο μακαριστός Μητροπολίτης Χρυσόστομος ο Β' ο Δεληγιαννόπουλος, που από μικρό παιδί σε πήρε από το χέρι και σε οδήγησε στην εκκλησία, έτσι σε περιμένει και τώρα, μαζί με τον μακαριστό επίσκοπό μας π. Ιάκωβο που σε έκειρε μοναχή και σου έδωσε το Μεγάλο και Αγγελικό Σχήμα με τα Τίμια Χέρια του, να σε οδηγήσουν στο Θρόνο του Θεού!
Γερόντισσά μου χρυσή!!
Σε προπέμπουμε σήμερα για τη Βασιλεία του Θεού! Να πρεσβεύεις για όλους μας. Να δυναμώσεις τα παιδιά σου, τις αδελφές μας, Ευπραξία και Αγνή και να στείλεις παρηγορία στις καρδιές τους από τον ουρανό για τον προσωρινό χωρισμό!
Θα σε θυμόμαστε όλοι μας!!Θα θυμόμαστε την λαμπερή μορφή σου, τον γλυκό σου λόγο, το καλοσυνάτο και διακριτικό σου χαμόγελο, την σεμνότητά σου, τα άσπρα σου μαλλιά που ήταν σαν το χιόνι!
Θα θυμόμαστε τις όμορφες και γλαφυρές ιστορίες της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, αλλά και τους βίους των Αγίων, που χωρίς κανένα εποπτικό μέσο της εποχής, κρεμόμασταν από τα χείλη σου. Θα θυμόμαστε τέλος, παιδιά του Νηπιαγωγείου, των πρώτων τάξεων του Δημοτικού, τις πρώτες προσευχές που μας έμαθες, αλλά και τα πρώτα τραγούδια που ψέλλισαν τα χείλη μας. Μας τραγουδούσες με την μελωδικότατη και καθάρια φωνή σου: «Είμαι ένα μικρό παιδάκι ταπεινό και σε υμνώ, Θεέ μου κάνε η προσευχή μου ν’ ανεβεί στον ουρανό!»
Αργότερα ερχόσουν στο Γυμνάσιο, μας καμάρωνες και μας χαιρόσουν, μας έλεγες τραγούδια για την Ελλάδα, φώναζες: « Να αγαπάτε την Ελλάδα παιδιά μου, δεν μας θέλουν τους Έλληνες, μας προδόσανε!». Έσπαζε η φωνή σου σ’ εκείνο το τραγούδι που στην τελευταία στροφή έκλαιγες και συγκινιόσουν, «μόνο όταν διαβαίνουν εμπρός του, μελωδίες λαμπάδες πυρσοί, Σταυρωμένος περνάει ο Χριστός μου, μόνο τότε δεν λέω τις ει;»
Εμείς όλοι σου ευχόμαστε Καλή Ανάσταση!! Σε αποχαιρετούμε μ’ ένα τετράστιχο:
«Χαλί μακρύ σου στρώνουμε Γερόντισσά μας,
ο κλήρος και ο λαός τις καρδιές μας,
και ρένουμε του μισεμού τη στράτα σου
με ευγνωμοσύνη δάκρυα και προσευχές μας».
Καλή αντάμωση στο πανηγύρι τ’ ουρανού , στην ατέρμονη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν,
Επικήδειος λόγος κατά την εξόδιο ακολουθία της μακαριστής Γερόντισας Νεκταρίας της Χριστιανικής Αδελφότητας Αγίου Νεκταρίου Νέας Κίου.
π. Πέτρος Αθανασόπουλος
Εφημέριος Κιβερίου
11.08.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου